سفر امام حسين(ع) بسوي كربلا با تاكيد بر شبهاتِ پيرامون آن

فاقد عنوان لاتين

مباحث كلامي در ميان علوم اسلامي از اهميت ويژه ي برخوردار است. بگونه اي كه بسياري از شقاقهاي موجود در ميان مسلمانان، ريشه در علم كلام دارد. مسئله ي امامت يكي از آنها است كه دانشمندان مسلمان نيز بدان اذعان كرده اند. اهل سنت معتقداند كه پيامبر(ص) كسي را به عنوان جانشين خود معرفي نكرده و تعيين خليفه را به مسلمانان واگذار كرده. بر همين اساس، گروهي از صحابه، ابوبكر را به عنوان خليفه مسلمانان تعيين كردند. اين ايده از نظر مسلمانان شيعه مذهب نوعي انحراف از اصول بنيادي محسوب مي شود. اهل سنت بعداً براي جلوگيري از تالي فاسد اين باور، پذيرفته اند: كسي كه، با زور شمشير زمام امور مسلمين را به دست گيرد، اطاعت از او لازم و قيام عليه او حرام است. اگر چه از شرايط آن برخوردار نباشد. لذا، خلافت از يك مساله بنيادي و اصولي، به مساله‌اي فقهي تنزل يافت، و مشروعيت خلافت به انتخاب مردم احاله شد. آنها براي دفاع از انحرافات خلفا بر ضرورت دو اصل(عدالت و اجتهاد) پافشاري كرده اند. شيعه و عالمان آن در برابر تفكر ذكر شده بر اين باورند كه: خلافت و جانشيني پيامبر(ص) امرِ الاهي بوده كه تنها با تعيين خداوند و نصب رسول خدا(ص) صورت مي گيرد. برهمين اساس، پيامبرا خدا(ص) علي بن ابي طالب و يازده فرزندش را به عنوان خليفه و امامان امت تعيين كرده است. از نظر شيعه مسئله ي معصوميت جانشين پيامبر(ص) از همين جا ناشي مي گردد.

فاقد چكيده لاتين