تأثير مسئوليت اجتماعي بر عملكرد مديران و كاركنان با نقش تعديل ‌گر مديريت منابع انساني سبز

هدف از اين مقاله مطالعه تأثير مسئوليت اجتماعي بر عملكرد مديران و كاركنان با نقش تعديل گر مديريت منابع انساني سبز در دانشگاه علوم پزشكي بابل است. روش تحقيق كمي و پيمايشي و جامعه آماري شامل كليه مديران و كاركنان دانشگاه علوم پزشكي بابل (6400 نفر) بود. روش نمونه‌گيري خوشه اي چندمرحله اي است. با توجه به فرمول كوكران، حجم نمونه 384 نفر شد. براي گردآوري داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گرديد. براي تجزيه‌وتحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي و از آزمون هاي تحليل واريانس يكراهه، تحليل رگرسيون و همبستگي پيرسون و اسپيرمن و مدل يابي ساختاري جهت آزمون فرضيه‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري Spss24 و Amos24 استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان داد ميانگين عملكرد كاركنان برابر با 92/ 3 است. بين مسئوليت اجتماعي و مديريت منابع انساني سبز با عملكرد مديران و كاركنان به ترتيب به ميزان 0.622 و 0.460 ارتباط مثبت و معني‌دار وجود دارد. همچنين بين سن، ميزان تحصيلات و سابقه خدمت و عملكرد كاركنان رابطه وجود دارد. حدود 47.9 درصد از تغييرات ميزان عملكرد مديران و كاركنان به مديريت منابع انساني سبز و مسئوليت اجتماعي بستگي دارد. مدل يابي ساختاري نشان مي دهد مدل از برازش مناسبي برخوردار است. نتيجه اين‌كه رابطه مسئوليت اجتماعي با عملكرد كاركنان در صورت تعديل و كنترل متغير مديريت منابع انساني سبز كاهش مي يابد؛ به‌طوري‌كه ارتباط بين آن دو از لحاظ آماري معنادار نمي شود. درنتيجه متغير مديريت منابع انساني سبز نقش تعديل گر را دارد.