طراحي مدل رهبري متناسب با سازمان هاي دولتي ايران

رهبري، رويكردي است در حوزه سازمان و مديريت كه به دليل تنوع در برداشت ها عمدتاً به گونه رهبر- محور ارائه شده و نقش پيروان و زمينه در معادله رهبري ناديده انگاشته شده است. هدف پژوهش حاضر، طراحي مدل رهبري متناسب با سازمان هاي دولتي ايران است. اين پژوهش به روش آميخته انجام شده است. براي استخراج ابعاد و طراحي مدل از روش فراتركيب و مصاحبه با متخصصين موضوعي و براي آزمون مدل از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شده است. در بخش كيفي، مفاهيم مشترك و مرتبط با رهبري در سه حوزه رهبر، پيرو و زمينه از ادبيات نظري، تحقيقات پيشين و مطالعات بومي و اسلامي در سه مرحله تلخيص، مقوله بندي و موجب شناسايي ۳۲۰ مضمون پايه و ۲۰ مضمون ثانويه گرديد. درنهايت ۲۰ مضمون شناسايي شده در سه دسته اصلي رهبر، پيرو و زمينه طبقه بندي گرديد. پيش از فراتركيب، براي استخراج مضامين از مطالعات بومي و اسلامي از مزيت روش كيفي تحليل محتوا استفاده شد. در بخش كمي فرضيه هاي پژوهش بر روي نمونه اي شامل ۳۰۰ نفر از خبرگان سازمان هاي دولتي كشور شامل سازمان هاي دفاعي، فرهنگي اجتماعي و توزيعي بررسي شد. يافته‌هاي بخش كمي نشان داد، بُعد رهبر و بُعد پيرو به ترتيب با ضريب بتاي 0/096 و 0/094 و بُعد زمينه با ضريب بتاي 0/082 بر رهبري تأثيرگذار است. مفهوم سازي سازه رهبري با مفاهيم رهبر، پيرو و زمينه بر اساس آموزه هاي دين اسلام نوآوري پژوهش محسوب مي شود. نتايج پژوهش نشان مي دهد با ملاحظه هم‌زمان هر سه سازه رهبر، پيرو و زمينه مي توان به حل پيچيدگي ها و پويايي هاي محيطي پرداخت.