اثر استفاده از آرد پوست بادام و مقواي كهنه بازيافتي بر ويژگي‌هاي بريكت توليدي

افزايش فعاليت‌هاي صنعتي سبب افزايش تقاضا به منابع انرژي شده‌‌‌است. استفاده از منابع انرژي موجود (عمدتا از نوع سوخت‌هاي فسيلي) خسارات فراوان به محيط زيست وارد مي‌كند. لذا يافتن جايگزين مناسب براي سوخت‌هاي فسيلي امري ضروري است. يكي از منابع جايگزين مناسب براي سوخت‌هاي فسيلي، زيست‌توده ليگنوسلولزي است. در اين راستا، لازم است با استفاده از روش‌هاي مناسب تغييراتي در زيست‌توده خام ايجاد و آن‌ها را جهت مصارف تامين انرژي آماده‌سازي كرد. يكي از اين روش‌ها، تبديل مواد خام زيست‌توده به بريكت‌هاي سوختي است. در تحقيق حاضر، تاثير استفاده از آرد پوست بادام و مقواي كهنه بازيافتي در توليد بريكت سوختي بررسي شد. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه تيمار ( A2 100 درصد مقواي كهنه بازيافتي) داراي بيش‌ترين مقدار دانسيته، مقاومت فشاري و خاكستر بود (به‌ترتيب برابر g/cm1.1/19، N/mm 178.94 و 18.4 درصد). تيمار A1 (100 درصد آرد پوست بادام) داراي بيش‌ترين مقدار مواد فرار و نرخ پايداري سوخت بود (به‌ترتيب برابر با 79.48 درصد و g/min 3.67 ). در نمونه شاهد (100 درصد آرد چوب)، بيش‌ترين مقدار ارزش حرارتي (MJ/kg 20.53) مشاهده شد. لذا، براساس ويژگي هاي مورد بررسي و ميزان اهميت آنها در فرآورده نهائي، رتبه بندي تيمارهاي آزمايش انجام شد و تيمارهاي(A2 ، A9 80 درصد مقواي كهنه بازيافتي + 20درصد پوست بادام) و ( A8 70 درصد مقواي كهنه بازيافتي + 30 درصد پوست بادام) به ترتيب رتبه هاي 1 تا 3 را از نظر مجموع ويژگي ها به دست آوردند و به عنوان تيمارهاي بهينه انتخاب شوند.