نقش واسطه‌اي استرس در ميان رگه‌هاي بيماري‌زا (ملاك B ) و سطوح كنش‌وري (ملاك A) در مدل جايگزين اختلالات شخصيت

مقدمه: استرس ملاك مهم و تاثيرگذار بر شخصيت در سطح كلي و جزئي است.هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي نقش واسطه اي استرس در دو ملاك تشخيصي اختلال شخصيت شامل سطوح كنش وري (ملاك A) و رگه هاي بيماري زا (ملاك B) انجام شد. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري دانشجويان در حال تحصيل در دانشگاه كردستان سال تحصيلي 1399-1400 بودند. با روش نمونه گيري در دسترس تعداد 313 نفر (50.08% بانوان) انتخاب و به پرسشنامه هاي آنلاين سنجش شخصيت (2013)، آزمون سطوح كنش وري شخصصيت (2017) و مقياس استرس ادراك شده (1994) جواب دادند. به منظور تحليل داده ها از روش معادلات ساختاري از نرم افزار SPSS نسخه 26 و AMOS استفاده شد.يافته ها: نتايج حاصل از مسير مستقيم حاكي از تاثير نقش واسطه اي استرس بر شخصيت در سطح رگه هاي گسستگي (0.85) و ستيزه جويي (0.88) است. درحالي كه در رگه هاي روان گسسته گرايي، عدم بازداري و هيجان پذيري منفي استرس نقش واسطه اي را ايفا نمي كند. در كل، ارتباط مثبتي بين استرس و سطوح كنش وري (0.45) و رگه هاي بيماري زاي شخصيت (0.27) مشاهده شد.نتيجه گيري: تاثير استرس بر سطوح كنش وري شخصيت و رگه هاي بيماري زاي شخصيت غيرقابل انكار است. به طور كلي، استرس بر مدل جايگزين اختلالات شخصيت و ملاك هاي A و B تاثير دارد.