تبيين تجارب دانشجويان علوم پزشكي از چالش‌هاي آموزش باليني در دوران همه گيري بيماري كوويد ۱۹: يك تحليل محتواي كيفي

مقدمه: شرايط همه‌گيري بيماري كوويد - 19 نقش غيرقابل انكاري در آموزش دانشجويان خصوصاً دانشجويان حيطه سلامت از جمله پرستاران داشته است و مي‌تواند بطور بالقوه كفايت باليني اين دانشجويان را در آينده به عنوان نيروي كاري تحت تأثير قرار دهد. لذا مطالعه حاضر با هدف تببين تجارب دانشجويان علوم پزشكي از چالش‌هايي كه در اين دوران در آموزش باليني‌شان تجربه كرده‌اند انجام شد. روش بررسي: مطالعه كيفي حاضر به روش تحليل محتواي قراردادي در سال 1402 در دانشكده علوم پزشكي ساوه انجام شد. 17 دانشجو به روش هدفمند انتخاب و داده ها با استفاده از مصاحبه‌هاي نيمه ساختارمند عميق انفرادي جمع‌آوري و با استفاده از رويكرد گرانهيم و لاندمن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: مصاحبه با مشاركت كنندگان در طي يك دوره 3 ماهه با ۱۷ دانشجو به صورت انفرادي انجام شد. ميانگين طول مدت مصاحبه ۳۰ دقيقه بود. يافته ها شامل يك طبقه (يادگيري از دست رفته) و پنج زير طبقه (ترس مانع از يادگيري، محدوديت سيستم آموزشي، آشفتگي در تعاملات و ارتباطات، يادگيري باليني محدود شده، دلسردي نسبت به شرايط آموزشي) بود. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه آموزش در محيط بيمارستان‌ها بدون مواجهه با بيماريهاي واگيردار غيرممكن است بايستي با تدوين قوانين و دستورالعمل‌هايي از آسيب به يادگيري دانشجويان رشته‌هاي مختلف پيشگيري كرد. همچنين استفاده از روشهاي آموزشي همانند فيلم و انيميشن و همچنين ساير روشهاي آموزش مجازي مي‌تواند تا حدودي در كنار مطالب نظري به ارتقاي سطح يادگيري دانشجويان در مواردي كه امكان حضور آن‌ها در بالين بيماران وجود ندارد كمك كند.