تأثير آبياري موضعي بر تغييرات فتوسنتز، تنفس و صفات كيفي گوجه‌فرنگي فرآوري

آزمايشي گلخانه‌اي جهت بررسي تأثير كاهش آبياري موضعي بر فرايندهاي فيزيولوژيكي و صفات كيفي گوجه‌فرنگي فرآوري (Lycopersicon esculentum Mill. cv. Petopride)  انجام شد. آزمايش به‌صورت طرح كاملاً تصادفي با 2 تيمار، 6 تكرار و 4 گياه در هر تكرار انجام شد و آبياري موضعي يك‌طرفه با روش معمول مقايسه گرديد. در روش آبياري موضعي يك‌طرفه فقط يك سمت ريشه در هر دور آبياري به ميزان 2 ليتر (50 درصد ظرفيت زراعي) آبياري مي‌شد و تيمار شاهد شامل آبياري هر دو طرف ريشه با 4 ليتر آب (100 درصد ظرفيت زراعي) بود. نتايج آزمايش نشان داد كه به‌طور‌كلي ميزان تنفس، فتوسنتز و هدايت روزنه‌اي در آبياري موضعي يك‌طرفه كم‌تر از شاهد مي‌باشد اما نسبت دي‌اكسيدكربن محفظه زير سلول‌هاي روزنه به هوا، هدايت مزوفيلي و كارآيي مصرف آب فتوسنتزي به‌طور‌كلي تفاوت معني‌داري نسبت به شاهد نداشت. محتواي آبي خاك در تيمار آبياري موضعي يك‌طرفه نسبت به شاهد در تمام طول دوره رشد كم‌تر بود. كاهش ميزان آب آبياري باعث بهبود مواد جامد محلول (26 درصد) و قندهاي گلوكز، فروكتوز و ساكارز در ميوه گوجه‌فرنگي شد. هم‌چنين آبياري موضعي يك‌طرفه باعث افزايش رنگ (5.16 درصد) و كاهش محتواي آب ميوه (2 درصد) گرديد، عملكرد ميوه (وزن‌تر) نيز در تيمار آبياري موضعي يك‌طرفه در پايان آزمايش كم‌تر (42 درصد) از شاهد شد. به‌طور‌كلي به‌دليل بهتر شدن كيفيت گوجه‌فرنگي جهت فرآوري تحت تيمار آبياري موضعي استفاده از اين روش در مناطق كم آب توصيه مي‌شود. البته از آن‌جايي‌كه اين آزمايش در شرايط گلخانه‌اي براي جلوگيري از دخالت عوامل محيطي مانند باران صورت گرفت، انجام آزمايشات مزرعه‌اي يعني شرايطي كه ريشه قدرت نفوذپذيري بيش‌تري دارد و شرايط محيطي اثرگذار مي‌باشد لذا بررسي عملكرد در اين شرايط توصيه مي‌شود.