اثر سطوح مختلف موليبدن و نيتروژن روي برخي خصوصيات مورفوفيزيولوژيكي اسفناج

تجمع نيترات يك مشكل شايع در اغلب سبزي‌هاي برگي است و هنگامي اتفاق مي‌افتد كه ميزان جذب نيترات از ميزان مصرف آن توسط گياه فراتر رود. اين مطالعه به‌‌صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار انجام گرديد. فاكتور اول شامل افزودن نيترات (نيترات كلسيم) به محلول استاندارد هوگلند در سه سطح صفر، 10 و 20 درصد و فاكتور دوم افزودن غلظت مختلف موليبدن از نمك موليبدات سديم در چهار سطح صفر، 5/0، 5/1 و 3 ميكرومولار بود. صفات اندازه‌گيري شده شامل برخي ويژگي‌هاي رشدي، فنل و فلاونوئيد كل، اسيدآسكوربيك، نيترات برگ اسفناج بودند. باتوجه‌به نتايج به‌دست آمده، وزن تر و خشك برگ، وزن خشك ريشه و درصد ماده خشك به ازاي افزايش غلظت نيترات كلسيم تا 20 درصد و كاربرد موليبدن تا 3 ميكرومولار در محلول غذايي افزايش يافتند. كاربرد هم‌زمان موليبدن و نيتروژن اثر معني‌داري روي صفات فنل كل، فلاونوئيد كل و اسيدآسكوربيك نداشت و بيش‌ترين ميزان صفات مذكور در موليبدن 3 ميكرومولار مشاهده گرديد. بيش‌ترين ميزان نيترات برگ (4/3247 ميلي‌گرم در كيلوگرم وزن تر) در تيمار 20 درصد نيترات اضافي همراه با موليبدن شاهد مشاهده گرديد. براساس نتايج حاصل، كاربرد موليبدن در محلول غذايي اثر كاهنده روي تجمع نيترات در برگ اسفناج داشت، بنابراين افزودن 3 ميكرومولار موليبدات سديم به محلول غذايي هوگلند در سيستم هيدروپونيك براي توليد اسفناج جهت حصول حداكثري ميزان تركيبات آنتي‌اكسيداني و حداقل ميزان تجمع نيترات توصيه مي‌گردد.