اثر سطوح مختلف زئوليت بر برخي صفات فيزيولوژيك، عملكرد روغن و پروتئين بزرك تحت تاثير كم آبياري

به‌منظور بررسي اثر سطوح زئوليت و كم‌آبياري روي برخي صفات فيزيولوژيك، عملكرد روغن و پروتئين گياه بزرك، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خردشده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 1396 در دانشگاه شهركرد به اجرا درآمد. كم‌آبياري به‎عنوان عامل اصلي در چهار سطح، شامل 50 (شاهد)، 80، 130و 180 ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A و مصرف زئوليت به‌عنوان عامل فرعي در سه سطح شامل عدم كاربرد (شاهد) و كاربرد به‌ميزان 5 و 10 تن در هكتار در نظر گرفته شد. نتايج آزمايش نشان داد كاربرد زئوليت در سطح احتمال يك درصد بر محتواي كلروفيل a، كلروفيل b، كلروفيل كل و كاروتنوئيد برگ، عملكرد روغن، درصد نيتروژن، درصد پروتئين و عملكرد پروتئين دانه اثر معني‌دار داشت، درصد روغن تحت‌تأثير اين تيمار قرار نگرفت. هم‌چنين سطوح مختلف آبياري نيز بر روي كليه صفات مذكور در سطح يك درصد معني‌دار شد. برهم‌كنش اثر ساده تيمارها بر درصد پروتئين، درصد نيتروژن و كلروفيل a و كلروفيل كل در سطح احتمال يك درصد و بر عملكرد روغن و كلروفيل b در سطح احتمال پنج درصد معني دار بود و بر درصد روغن، عملكرد پروتئين و كاروتنوئيد عدم معني‌داري را نشان داد. بيش‌ترين ميزان صفات فوق از تيمار شاهد (آبياري معمولي) و كاربرد 10 تن زئوليت در هكتار و كم‌ترين ميزان صفات در تيمار 180 ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير و عدم كاربرد زئوليت، به‌دست آمد. نتايح آزمايش نشان داد كه در شرايط بدون تنش، تا شرايط تنش خشكي متوسط، كاربرد زئوليت به‌گونه معني‌داري سبب بهبود عملكرد گياه برزك شده است.