تبيين مدل مفهومي رابطه زبان و تفكر براساس قرآن و استخراج دلالت هاي تربيتي آن براي پرورش فكري كودكان

اين پژوهش با هدف تبيين مدل مفهومي رابطه زبان و تفكر براساس قرآن و استخراج دلالت‌هاي تربيتي آن براي پرورش فكري كودكان صورت گرفته است. بنابراين با استفاده از روش توصيفي- تحليلي– استنباطي؛ نخست كليدواژگان پركاربرد ناظر به زبان و تفكر در قرآن معادل‌يابي گرديد كه عبارتند از نطق، قول و كلام، سپس ويژگي‌هاي هر كدام براساس آيات ناظر به كليدواژگان تحليل، آنگاه رابطه ميان زبان و تفكر تبيين فلسفي شده و اين نتيجه حاصل شد كه مراحل طي شده در تفكر، متناظر با پديده‌هاي زباني نطق، كلام و قول است. با زاويه ديد ديگري هر كدام از پديده‌هاي زباني نطق، كلام و قول نيز قابل انطباق با فرايند تفكر مي‌باشد. در ادامه مدل مفهومي اين رابطه براساس قرآن ترسيم و در نهايت دلالت هاي تربيتي رابطه زبان و تفكر براي پرورش فكري كودكان استخراج گرديد. با توجه به اينكه بهترين رويكرد تربيتي در رابطه با كودك، مي‌تواند رويكرد زيبايي-شناختي باشد؛ به وسيله محرك‌هاي كلامي مطلوب، كودك به سمت ارزش‌ها و نيازهاي حقيقي سوق پيدا كند. براي فعال‌سازي تفكر صحيح در كودك بايد او را در معرض كلام حق قرار داد و با استفاده از قدرت اثرگذاري كلام الهي در قالب‌هاي هنري و زيبايي‌شناسانه بكار رفته آن، مي‌توان شيوه‌هاي كلام‌آموزي را به كودكان آموزش داد.