مقايسه اثر استامينوفن با ايبوپروفن در درمان مجراي شرياني باز در نوزادان بستري در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر خرم‌آباد از سال 1396 تا 1400: يك مطالعه گذشته‌نگر

مقدمه: با توجه به عوارض احتمالي مجراي شرياني پايدار (PDA)، درمان PDA با توجه به نظر پزشك معالج ضروري خواهد بود. مي‌توان از درمان دارويي يا جراحي استفاده كرد. در سال‌هاي اخير، استامينوفن به عنوان دارويي با عوارض جانبي بالقوه كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اين مطالعه بررسي مقايسه اثر استامينوفن با ايبوپروفن در مجراي شرياني باز در نوزادان بستري در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر خرم آباد بود. مواد و روش ها: در مطالعه همگروهي گذشته نگر 28 نوزاد وارد مطالعه شدند. داده‌هاي مورد نياز با مطالعه پرونده بيماران جمع آوري شد. PDA در نوزادان با اكوكارديوگرافي اوليه توسط پزشك معالج تشخيص داده شد. 12 نوزاد با ايبوپروفن و 16 نوزاد با استامينوفن درمان شدند. پس از اتمام دوره درمان، پزشك متخصص اكوكارديوگرافي براي بررسي بسته شدن PDA انجام داد. داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 24 و شاخص‌هاي توصيفي ميانگين، انحراف معيار، فراواني و درصد، آزمون دقيق فيشر و من-ويتني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: در اين مطالعه فراواني نوزادان پسر مبتلا با نوزادان دختر مبتلا يكسان و در هر گروه معادل 14 مورد (50 درصد) بوده است. در گروه استامينوفن ميانگين وزن نوزادان 49/918 ±25/2831 گرم و در گروه ايبوپروفن 9/868 ±5/2241 گرم بود. تمامي نوزادان هر دو گروه تحت درمان قرار گرفتند و 23 نوزاد با درمان 3 روزه و 5 نوزاد با درمان 5 روزه بهبود يافتند. هيچ عارضه قابل توجهي در بين بيماران مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري: اثر استامينوفن بر بسته شدن PDA مشابه اثر ايبوپروفن بود. نياز به درمان 5 روزه در گروه استامينوفن بيشتر بود، اما عوارض جانبي قابل توجهي در هيچ يك از نوزادان گزارش نشد. طبق اين مطالعه، استامينوفن مي‌تواند جايگزين خوبي براي ايبوپروفن در درمان PDA باشد.