ناكامي تحقق حقوق‌ شهروندي در پهلوي دوم و تأثير آن در شكل‌گيري انقلاب اسلامي

هدف: مفهوم شهروندي اولين بار با ورود گفتمان مشروطه در ساحت سياسي از سوي منورالفكران قاجار وارد ادبيات سياسي ايران گرديد. اما به ‌دليل نبود زيرساخت هاي لازم و مؤلفه‌ هاي ملت ‌سازي اين امر با شكست مشروطه از ميان رفت. از آنجايي‌كه مفهوم حقوق شهروندي از عوامل مؤثر درساخت دولت-ملت است و همچنين توجه به حقوق ملت از اركان حكومت مبتني بر دموكراسي است؛ اين مفهوم بر توسعه سياسي و توزيع برابر منابع اثر مستقيم دارد.روش‌شناسي پژوهش: نوشتار حاضر بر مبناي نظريه برايان ترنر براي فهم شهروندي و حقوق شهروندي در عصر پهلوي دوم كوشيده است تا با بهره‌گيري از اسناد و منابع كتابخانه ي و روش توصيفي-تحليلي با بررسي موانع تحقق امر حقوق‌ شهروندي در اين دوره درصدد پاسخ به اين سؤال است، كه چگونه ناديده گرفتن حقوق شهروندي به شكل ‌گيري انقلاب اسلامي منتج شد؟يافته ‌ها: يافته‌ هاي تحقيق نشان مي دهد كه علي رغم تلاش براي نوسازي و دگرگوني در ساختار اجتماعي ايران، تحولات چشمگيري در حوزه تحقق شهروندي در دوره پهلوي دوم در ابعاد مورد بررسي نظريه ترنر صورت نگرفته است.نتيجه‌ گيري: دستاورد پژوهش بدين قرار است كه به دليل عدم توجه به حقوق سياسي-اقتصادي، نابرابري در تخصيص منابع، شخصي شدن قدرت و در نهايت ناكارآمد بودن اعلاميه حقوق بشر كارتر و اجراي ناقص آن در ايران از موانع تحقق حقوق شهروندي بوده است.