دشواره‌هاي فهم انديشه سياسي امام خميني(ره)؛ چرايي و چيستي

هدف: شناخت شايسته و اجتهاد دائمي در مباني انديشه سياسي امام خميني(ره) به‌عنوان نرم‌افزار سياست و حكومت در ايران پساانقلاب، امري ضروري براي تداوم مسير بالندگي انقلاب اسلامي تلقي شده و هرگونه اهمال نسبت به آن مي‌تواند با انحراف در نظم انديشگي، به افساد ماهيت دروني نظام سياسي نيز كشانده شود. لذا، شناسايي عواملي كه به‌نحوي مي‌تواند بر عدم شناخت قرين به واقع از انديشه ايشان مؤثر باشد، به‌عنوان هدف اين تحقيق برگزيده شده است. روش‌شناسي پژوهش: اين تحقيق با بهره‌گيري از روش كيفي «تحقيقات پس از وقوع»، درصدد شناسايي آن دسته از عوامل ذهني است كه مي‌تواند در شناخت ناصواب انديشه سياسي امام خميني(ره) مؤثر باشد. نگارنده با پذيرش اين پيش‌شرط كه امكان حصول به چارچوبه‌هايي براي فهم غايات و مقصود مؤلف از متن وجود دارد، با بهره‌گيري از نظريه هرمنوتيك، تلاش در شناسايي آن دسته از انگاره‌هاي ذهني دارد كه در شناخت انديشه سياسي امام تأثيرگذار هستند. يافته‌ها: يافته‌هاي اين تحقيق حكايت از آن دارد كه حداقل 10 عامل ذهني مي‌تواند در شكل‌دهي به اين انگاره‌هاي ناصواب در فهم انديشه سياسي امام خميني(ره) مؤثر باشد كه عبارتند از: تحرير ايدئولوژيك انديشه سياسي، تحميل نظريه بر انديشه، قدسي‌انگاري، نگاه تك‌ساحتي به انديشه، فقدان تمايزگذاري ميان انديشه سياسي و آراء سياسي، اكنون‌انگاري، عدم بسط نظري انديشه، نوع نگاه معرفت‌شناختي از قدرت و سياست، عدم توجه به بافت و موقعيت در پردازش انديشه و عدم توجه به واقعيت بيروني هر انديشه. نتيجه‌گيري: چالش‌هاي معرفتي و انگاره‌هاي ذهني نقش بسزايي در شكل‌بخشي به فضاي تفهمي مفسر داشته و مي‌تواند به‌مثابه يك عامل پيشيني و پيش‌فرض عمل نمايد و پديده را بر اساس آن مورد مطالعه و بازخوانش قرار دهد.