‌بررسي «تحول از» و «تحول در» گفتمان امنيتي- نظامي جمهوري اسلامي ايران نسبت به گفتمان امنيتي- نظامي اسلام

هدف: گفتمان‌هاي امنيتي- نظامي به كنش‌ها و كردارهاي امنيتي- نظامي شكل مي‌دهند. يك گفتمان امنيتي- نظامي حتي به تجهيزات امنيتي- نظامي معنا مي‌بخشد و مشخص مي‌كند كه اين تجهيزات بايد به سمت چه كسي نشانه روند و به سمت چه كسي نشانه نروند. هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي گفتمان امنيتي- نظامي اسلام (به‌عنوان گفتمان مرجع) و گفتمان امنيتي- نظامي جمهوري اسلامي ايران (1368-1401) و بررسي «تحول از» و «تحول در» گفتمان جمهوري اسلامي ايران نسبت به گفتمان اسلام مي‌باشد.روش‌شناسي پژوهش: چارچوب نظري پژوهش حاضر، نظريه تحليل گفتمان لاكلا و موفه مي‌باشد. در بخش بررسي فرضيه از روش تحليل محتواي كيفي (با رويكرد استقرايي- آشكار و در شش گام) به‌منظور بررسي «تحول از» و «تحول در» گفتمان جمهوري اسلامي ايران نسبت به گفتمان امنيتي اسلام استفاده مي‌شود. اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي مي‌باشد.يافته‌ ها: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان مي‌دهند كه گفتمان امنيتي- نظامي اسلام نسبت به گفتمان امنيتي- نظامي جمهوري اسلامي ايران تأكيد و اهميت بيشتري براي «امنيت ايجابي» و تأكيد و اهميت كم‌تري براي «امنيت سلبي» و «ابزارهاي ايجاد و حفظ امنيت» قائل است.نتيجه ‌گيري: در اين پژوهش، گام‌هاي شش‌گانه تحليل محتواي كيفي، استقرايي و آشكار به‌منظور مشخص شدن حدوث يا عدم حدوث «تحول از» و «تحول در» گفتمان امنيتي- نظامي جمهوري اسلامي ايران نسبت به گفتمان امنيتي- نظامي اسلام پيموده شد. نتيجه‌ آن است كه «تحول از» گفتمان امنيتي- نظامي جمهوري اسلامي ايران نسبت به گفتمان امنيتي- نظامي اسلام رخ نداده، لكن «تحول در» گفتمان امنيتي- نظامي جمهوري اسلامي ايران نسبت به گفتمان امنيتي- نظامي اسلام حادث شده است.