بررسي تأثير قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي بر ارزش نهايي نگهداشت وجوه نقد و ارزش نهايي مخارج سرمايه‌اي: رويكرد متغيرهاي ابزاري

قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي علاوه بر اينكه عدم تقارن اطلاعاتي بين مديران و سرمايه‌گذاران را كاهش مي‌دهد، شناسايي سيگنال‌هاي به موقع درباره سودآوري پروژه‌هاي انجام شده توسط مديران را براي سرمايه‌گذاران تسهيل كرده و آنها را قادر مي‌سازد تا اطلاعات مفيدي را براي نظارت بر استفاده شركت‌‌ها از منابع، از شركت‌هاي همتاي قابل‌مقايسه كسب نمايند؛ در نتيجه سرمايه‌گذاران به اطلاعات افشاء شده توسط شركت‌ها كمتر متكي مي‌گردند. پژوهش حاضر به بررسي تأثير قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي بر ارزش نهايي نگهداشت وجوه نقد و ارزش نهايي مخارج سرمايه‌اي مي‌پردازد. براي اندازه‌گيري قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي از معيار دي‌فرانكو و همكاران استفاده شده است. نمونه آماري پژوهش شامل 122 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال‌هاي 1392 الي 1399 بوده است. با توجه به درون‌زا بودن قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي، براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از رويكرد متغيرهاي ابزاري و برآوردگر حداقل مربعات دو‌مرحله‌اي استفاده شده است. نتايج حاكي از آن است كه افزايش قابليت مقايسه صورت‌هاي مالي باعث افزايش ارزش‌ نهايي نگهداشت وجوه نقد و همچنين باعث افزايش ارزش‌ نهايي مخارج سرمايه‌اي مي‌شود.