بررسي نقش ويتامين D بر ميزان بيان فاكتورهاي دسيدوايي شدن آندومتر در زنان مبتلا به شكست مكرر لانه گزيني

يكي از موارد باليني نگران‌كننده در روش‌هاي كمك باروري شكست مكرر لانه گزيني است. پذيرش آندومتر رحم به عنوان عامل اصلي محدودكننده ميزان لانه‌گزيني در سيكل‌هاي كمك باروري مطرح است. دسيدوا بافتي با منشاء سلول هاي استروماي اندومتر است كه عملكرد اصلي آن شروع و حفظ لانه گزيني جنين است. از آنجا كه نقش ويتامين D در فرايند‌هاي لانه گزيني و حفظ بارداري نشان داده شده است، بنابراين مطالعه حاضر براي بررسي ميزان سطح سرمي ويتامين D در بيماران مبتلا به شكست مكرر لانه گزيني و ارتباط بين آن و ميزان بيان و سطوح پروتئيني فاكتورهاي دسيدوايي شدن آندومتر در اين بيماران طراحي شد. روش كار: در اين مطالعه هم‌گروهي تاريخي، از ميان 36 زن واجد شرايط و مبتلا به شكست مكرر لانه‌گزيني، تعداد 12 زن با كمبود ويتامين D (كمتر از20 نانوگرم در ميلي ليتر) به عنوان گروه مورد و 24 زن با ويتامين D مكفي (بيش از30 نانوگرم در ميلي‌ليتر) به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. در هر دو گروه بيوپسي اندومتر در اواسط مرحله لوتئال تهيه و بررسي شد. داده‌ها به صورت ميانگين ± انحراف معيار گزارش و از آزمون من يو ويتني براي مقايسه گروه‌هاي مورد مطالعه استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون من يو ويتني نشان داد كه بيان ژن‌هاي IGFBP-1 (P = 0.0016)، PRL (P = 0.004) و HOXA10 (P = 0.001) در گروه ويتامين D مكفي (به ترتيب 0/05 ± 1، 0/05 ± 1 و 0/1 ± 1) به صورت معناداري بالاتر از سطح بيان در گروه كمبود ويتامين D بود (به ترتيب 0/1 ± 0/5، 0/1 ± 0/5 و 0/1 ± 0/4). ميزان پروتئين هاي IGFBP1 (P = 0.0001)، PRL (P = 0.004) و HOXA10 (P = 0.036) به صورت معناداري در گروه داراي ويتامين D مكفي (به ترتيب 0/05 ± 3/436، 1 ± 6/127 و 1 ± 3/778) بيشتر از گروه كمبود ويتامين D بود (به ترتيب 0/01 ± 0/1196، 0/5 ± 2/185 و 0/01 ± 0/4717). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كمبود ويتامين D مي‌تواند با اختلال در بيان ژن‌ها و پروتئين‌هاي فاكتورهاي دسيدوايي شدن كه در روند لانه گزيني بسيار حياتي است، روند دسيدوايي شدن آندومتر را تحت تاثير قرار مي‌دهد.