بررسي اثر تيمروزال روي تعداد آستروسيت‌ها و بيان ژن‌هاي دخيل در ساختار و عملكرد سيناپس‌ها درقشر پره فرونتال موش‌هاي صحرايي نر

سابقه و هدف: امروزه تيمروزال (Thimerosal) به عنوان ماده نگهدارنده در واكسن‌ها و محصولات دارويي و بهداشتي استفاده مي‌شود. با اين حال درباره تأثير اين ماده روي ساختار سيناپس‌هاي قشر مغز، اطلاعات متناقض و كمي وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر تيمروزال روي ژن‌ها و ملكول‌هايي است كه در ساختار و عملكرد سيناپسي و تعداد سلول‌هاي آستروسيت و نورون‌ها در قشر پره فرونتال مغز موش‌هاي صحرايي نر مؤثرند.روش كار: در اين مطالعه تجربي 18 موش صحرايي نر به طور تصادفي به سه گروه زيرتقسيم شدند: 1- گروه‌ تجربي كه در روزهاي 15، 11، 9، 7 بعد از تولد، يك دوز 3000 µg/kg تيمروزال دريافت كرد. 2- گروه‌ حلال نيز طبق الگوي مشابه، فسفات بافر سالين دريافت كرد. 3- گروه‌ كنترل تزريقي دريافت نكرد. در هفته چهارم پس از تولد، نمونه‌هاي قشرپره فرونتال جمع‌آوري شده و مورد مطالعه‌هاي ايمونوهيستوشيمي, استريولوژي و مولكولي قرار گرفتند و در نهايت براي تعيين وجود اختلاف معنادار ميان گروه‌ها، از روش تحليل واريانس يك­راهه (One - Way ANOVA) و آزمون (LSD) Test استفاده و داده‌ها به صورت MEAN ± SD بيان شدند. يافته‌ها: مطالعه‌هاي حاضر نشان داد كه ميزان بيان ژن‌هاي (0/079 ± 0/18)Cadherin-8 و (0/12 ± 0/36) Synapsin-1 به طور معناداري در گروه دريافت­كننده تيمروزال نسبت به گروه كنترل (0/01 ± 1 براي Cadherin-8 و 0/009 ± 1 براي Synapsin-1) و حلال (0/097 ± 0/91) براي Cadherin-8 و 0/10 ± 0/84 براي Synapsin-1) كاهش پيدا كرد (0/001 P). همچنين، كاهش معناداري در تعداد سلول‌هاي استروسيت در گروه دريافت‌كننده تيمروزال (66/86± 10/1) نسبت به گروه­هاي كنترل (1/01 ± 6/43) و حلال (1/39 ± 6/93) و نيز تعداد نورون­ها (19/59± 194/66) نسبت به گروه‌هاي كنترل (99/19± 267/10) و حلال (23/06± 252/33) مشاهده شد (0/01 P).نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه تيمروزال سبب تغييرهاي غير طبيعي در ميزان بيان ژن‌هاي دخيل در عملكرد و ساختار سيناپس‌ها مي‌شود. تداوم اين شرايط ممكن است منجر به بيماري‌هاي تكامل عصبي شود.