اثر تمرين‌هاي ورزشي مختلف روي بيان miRNA مرتبط با چاقي در جامعه ايراني: يك مقاله مروري سيستماتيك

سابقه و هدف: اخيراً پيشرفت‌هاي قابل‌توجهي در مورد اثر microRNAها (miRNAs) و نقش آنها در ايجاد بيماري‌هاي مختلف ازجمله چاقي انجام شده است. چاقي يك اختلال باليني رايج است كه با افزايش خطر بيماري‌هاي متعددي مانند سندرم متابوليك، ديابت نوع يك و دو، بيماري‌هاي قلبي- عروقي، كبدچرب غيرالكلي، بيماري‌هاي اسكلتي- عضلاني و برخي سرطان‌ها رابطه دارد. نشان داده شده است كه تنظيم مثبت يا منفي برخي miRNAها مي‌تواند در بروز طيف وسيعي از بيماري‌ها مؤثر باشد. از سوي‌ديگر، اثر تمرين‌هاي ورزشي مختلف در بيان miRNA‌ها به‌عنوان تنظيم‌كننده‌هاي حياتي فرآيندهاي متابوليكي كمتر شناخته شده است كه نقشي مهم در حفظ تعادل انرژي و پيشگيري و درمان چاقي به عهده دارند. اين مطالعه با هدف بررسي و تحليل مطالعه‌هاي موجود در خصوص نقش پروتكل‌هاي مختلف تمرين ورزشي در بيان  miRNAهاي مرتبط با چاقي در جامعه ايراني انجام شد.روش كار: اين مرور سيستماتيك براي بررسي مطالعه‌هاي انجام شده با موضوع اثر فعاليت ورزشي بر miRNAهاي مرتبط با چاقي در پايگاه‌هاي Google Scholar، Pub Med، SID،Irandoc و Magiran انجام شد و مقاله‌هاي منتشرشده با كليد واژگان Obesity ، Exercise Training و miRNA مورد جست و جو قرار گرفتند. اين كليد واژگان با زبان فارسي نيز جست و جو شدند. در بررسي 11مقاله واجد شرايط و تعداد كل افراد شركت‌كننده در تمرين‌هاي ورزشي مختلف 326 نفر بودند. اشاره شده است كه اثربخشي و تغييرهاي حاصل از اجراي تمرين‌هاي ورزشي مختلف عمدتاً به نوع، شدت و مدت تمرين ورزشي بستگي دارد. در بررسي‌هاي انجام شده مشاهده شد كه اكثر تحقيق‌هاي داخل كشور در اين موضوع به اثر تمرين هوازي و به ويژه تمرين‌هاي تناوبي شديد براي بررسي اثربخشي ‌تمرين‌ها بر miRNAهاي مرتبط با چاقي پرداخته اند. در اغلب مطالعه‌ها بررسي اثر طولاني مدت تمرين‌هاي هوازي بررسي شده است و آثار ديگر روش‌هاي تمرين ورزشي كمتر مورد توجه قرار گرفته است.نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه تمرين‌هاي ورزشي مختلف بر بيان miRNAهاي مرتبط با چاقي، مستقل از شدت و نوع تمرين اثر مثبت دارند و فرض براي است كه اين نشانگرهاي زيستي در تشخيص زودهنگام چاقي و بيماري‌هاي غيرواگير مرتبط با چاقي اثرگذار هستند. اشاره شده است كهmiRNA هاي موجود در گردش خونmiRNA هاي متعددي را هدف قرار مي‌دهند، داراي اثر سمي محدودي هستند و به خوبي توسط بيماران تحمل مي‌شوند، بنابراين فرصتي براي استفاده از درمان‌هاي مبتني برmiRNAs  نيز ممكن است فراهم شود. بنابراين پيشنهاد مي‌شود در پژوهش‌هاي آتي اثر انواع پروتكل‌هاي تمريني در طيف وسيعي از اينmiRNAها بررسي شود و پروتكل‌هايي با اثربخشي بيشتر معرفي شوند.