ارزيابي محاسباتي اتصال فيبرونكتين ماتريكس خارج سلولي داربست ناي و اينتگرين سلول هاي بنيادي بافت چربي

زمينه و هدف: شناسايي برهمكنش هاي پروتئين ها يكي از چالش‌هاي اصلي در زمينه زيست‌ساختاري و بيولوژي مولكولي است. با وجود پيشرفت‌هاي گسترده، هنوز الگوهاي دقيق برهمكنش هاي پروتئين- پروتئين ناشناخته است. هدف اصلي اين مطالعه ارزيابي محاسباتي برهمكنش هاي فيبرونكتين1 ماتريكس خارج‌سلولي ناي سلول زدايي شده و اينتگرين‌هاي سلول بنيادي بافت چربي جهت ارائه دقيق ترين تصويرسازي ممكن از اين تعاملات و نقش آن‌ها در فرآيندهاي بيولوژيكي است.روش كار: پس از فرآيند سلول‌زدايي ناي گوسفند از طريق روش دترجنت- آنزيمي، ارزيابي‌هاي بافت‌شناسي و عكس‌برداري از فراساختار نمونه‌ها به وسيله ميكروسكوپ الكتروني نگاره انجام گرفت. همچنين شبيه‌سازي‌هاي اتصال پروتئين فيبرونكتين1 ماتريكس خارج سلولي با اينتگرين αvβ1 و α5β3سلول بنيادي مشتق از بافت چربي مورد بررسي قرارگرفت و تجزيه و تحليل انرژي برهمكنش براي پيش‌بيني ساختار كمپلكس‌هاي پروتئين- پروتئين با استفاده از الگوريتم‌هاي موجود در سرورهاي HDOCK و ClusPro اعمال شد. يافته ها: يافته‌ها حاكي از حفظ اجزاي ماتريكس خارج سلولي و فراساختار داربست بود. همچنين براي يافتن مطلوب‌ترين حالت‌هاي اتصال از نظر انرژي، تعدادي از آن ها از بين انواع اتصالات برتر به عنوان برهمكنش هاي پايدار گزارش شدند. اين بينش درك ارزشمندي از چسبندگي ماتريكس سلولي، مهاجرت و سيگنال دهي، با پيامدهاي بالقوه براي توسعه درماني ارائه ميدهد.نتيجه‌گيري: داربست هاي تهيه شده، براي كاربردهاي مهندسي ايده آل بوده و با تحليل‌هاي محاسباتي و داده‌هاي تجربي، حالت‌هاي اتصال پايدار با بهره‌وري انرژي بين فيبرونكتين و اينتگرين تجسم يافته است. همچنين در آينده مطالعات بيشتر در مدل‌سازي چسبندگي سلولي در ارتباط با علم مهندسي بافت، مي تواند بستر مناسبي جهت توسعه پزشكي بازساختي فراهم كند.