آسيب‌شناسي شيوه‌هاي متداول اسكان موقت و نقش نيمه-پيش‌ساختگي بر ايجاد الگويي كارا

اهداف: ارائه راهبردهاي كاربردي در جهت افزايش كيفيت خانه هاي اسكان موقت و تبيين نقش پيش ساختگي و نيمه-پيش ساختگي در جهت نيل به اهداف معماري كارا. روش ها: در اين پژوهش تركيبي با روشي توصيفي-تحليلي و پيمايشي پس از بررسي متون تخصصي در حوزه طراحي خانه هاي اسكان موقت و نمونه هاي انجام شده در ساير داخل و خارج از كشور  و نيز شيوه هاي نوين نيمه پيش ساختگي، به بررسي و استخراج رويكرد ها و شاخص هاي طراحي خانه هاي اسكان موقت پرداخته و پرسشنامه هايي در اختيار  متخصصان حوزه طراحي و اجراي خانه هاي اسكان موقت قرار داده شد. يافته ها: بر اساس يافته هاي پژوهش، گويه توجه به حريم خصوصي كاربران (از مولفه مردم-محوري) با ميانگين رتبه؛ 5.14، گويه مقاومت مصالح در برابر زلزله و آتش سوزي (از مولفه مصالح-محوري) با ميانگين رتبه؛ 4.03 و نهايتا گويه بهره گيري از شيوه هاي نوين پيش ساختگي و نيمه پيش ساختگي(از مولفه طراحي-محوري) با ميانگين رتبه؛ 3.44 بالاترين رتبه را به منظور ارتقا كيفيت خانه هاي اسكان موقت ايفا مي كنند. نتيجه گيري: از منظر خبرگان، مصالح-محوري  و مردم-محوري اهميت بيشتري بر طراحي خانه هاي اسكان موقت دارند و نقش طراحي محوري و مولفه هاي آن از منظر گروه خبرگان كم اهميت تر بود. لذا مي توان با بهره گيري از شاخصه‌هاي موجود در مؤلفه طراحي محوري و همچنين ارتقا كيفي راهبرد هاي آن (از جمله بهره گيري از شيوه هاي نوين نيمه-پيش ساختگي) به عنوان ‌‌يك فرصت، باعث ارتقا كيفيت خانه هاي اسكان موقت گرديد.