وجوه تاثيرگذار فناوري نوين در شكل‌گيري نماي ساختمان هاي آيكونيك معاصر

اهداف: فناوري در تمامي مراحل فرآيند معماري، به صور مختلف حضور دارد. آنچه يك اثر معمارانه را شاخص مي‌نمايد، وجود خصيصه‌ها و مفاهيم متعالي‌تر در ساختار آن است. فناوري در آفرينش اين نوع معماري حضوري متفاوت داشته و در اين حالت، جنبه نمادين يافته است. در اين روند بروز اثر، نماي ساختمان به عنوان بيروني‌ترين عنصر قابل درك كه عموما وظيفه انتقال مفاهيم نمادين اثر را دارند، نقش پررنگي در تاثيرپذيري فناوري هاي نوين دوره خود دارند. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي و شناسايي وجوه اثرگذار فناوري بر شكل‌گيري نماي ساختمان‌هاي آيكونيك معاصر مي‌باشد. ابزار و روش ها: پژوهش انجام شده به صورت تركيبي است. از طريق روش‌هاي توصيفي-تحليلي و تاريخي، همزمان نقش نشانه و اثرگذاري آن بر معماري آيكونيك و همچنين، وجوه تاثيرات فناوري نوين بر معماري با مبنا قرار دادن اصول ويتروويوسي بررسي‌ گرديده و در ادامه، عوامل اثر‌گذار بر استفاده فناوري نوين در شكل‌گيري نماي ساختمان‌هاي آيكونيك معاصر، تحليل و در انتها، داده هاي به دست آمده با روش كمي مورد سنجش واقع شده است. يافته‌ها: مطابق آزمون انجام شده بر فرضيه، متغير فناوري تاثير معناداري بر شكل‌گيري نماي شاخص ساختمان‌هاي آيكونيك داشته و اين بدين معناست كه با افزايش ميزان حضور فناوري روز، بر ميزان تحقق شكل‌گيري نماي شاخص، افزوده خواهد شد. نتيجه گيري: فناوري فرآيندي رو به رشد بوده كه امروزه با تمامي ساختارهاي زندگي بشر تعامل پيوسته دارد. آن چه كه در دوران معاصر به فراموشي سپرده شده، لزوم تطابق روند طراحي و ساخت محيط مصنوع با موضوع پويايي موجود در ذات فناوري است.