بررسي دلايل كاركرد تقليل دهنده مقررات ملي ساختمان در كم رنگ شدن مفاهيم طراحي در معماري معاصر

اهداف: بررسي و تحليل قوانين طراحي با هدف رفع تناقضات و ايرادت، يكي از موضوعات پويا و حائز اهميت پژوهشي در اكثر نقاط جهان است. ترديدي در لزوم وجود قوانين وجود ندارد، اما سوالي كه مطرح است نحوه ي طراحي قوانين مذكور است، به گونه اي كه منجر به افت كيفيت و تنش در فرايند پيچيده طراحي نشوند. هدف پژوهش ريشه يابي كاركرد تقليل دهنده مقررات ملي با تمركز بر مبحث چهارم، در كم رنگ شدن مفاهيم طراحانه در حوزه ساختمان است. روش ها: پژوهش با رويكرد تحليلي، مبتني بر تحليل محتوي و استدلال منطقي منابع كتابخانه اي انجام شده و چارچوب پژوهش از طريق مصاحبه با خبرگان تعيين شده است. يافته ها: مقررات ملي از نوع تجويزي هستند كه تعيين راه حل ها، عدم انعطاف پذيري و محوريت استانداردها، مهم ترين ويژگي اين گونه از مقررات است. تقليل مسائل حوزه ي طراحي، جايگزين كردن مهارت به جاي شناخت، رفع مسئوليت طراحي از طريق تكيه به استانداردها، تعيين حداقل ها به عنوان اهداف و حذف انگيزه براي خلاقيت و نوآوري، دلايل اصلي كاركرد تقليل دهنده مقررات ملي در حوزه طراحي و ساخت است. نتيجه گيري: ساختار و محتواي مقررات تغييراتي در شيوه ها و كارهاي طراحان ايجاد مي كند. رويكرد تجويزي با ويژگي هاي خاص خود، براي تدوين مقررات حوزه ي طراحي معماري مناسب نيست و نيازمند مقرراتي هستيم كه طراح را مجاب به تفكر در مسيرهاي خاص نكند. محوريت استانداردها، مسائل حوزه طراحي را محدود كرده است و با تنزيل سطح طراحي در حد تكنسين ها، سبب كمرنگ شدن نقش طراحان مبتكر و مفاهيم طراحانه شده و بستر حضور غيرمتخصصان در حوزه طراحي را فراهم كرده است.