الگوي تحليل مسير سواد رسانه اي سلامت و ارتباط آن با مصرف رسانه هاي اجتماعي در تهران

استفاده بهينه از فناوري‌هاي نوين ارتباطي در عين حالي كه نيازمند سواد رسانه‌ايست، ممكن است با بهبود اين مهارت‌ها همراه باشد. براي بررسي اين موضوع، هدف از اين پژوهش، دستيابي به الگويي براي پيش‌بيني وضعيت سواد رسانه‌اي درحوزه سلامت با توجه به نقش و سهم استفاده كاربران از رسانه‌هاي اجتماعي است. منظور از سواد رسانه‌اي سلامت، درك افراد از توانايي‌شان در دسترسي، تحليل، خلق و انتقال پيام‌هاي ارتباطي در حوزه سلامت از طريق رسانه‌هاست. روش تحقيق، پيمايش و جامعه آماري، شهروندان بزرگسال تهراني هستند كه از اينترنت استفاده مي‌كنند. نمونه‌گيري به روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي و زمان اجراي پيمايش، ارديبهشت ماه سال 1398 بوده است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه محقق‌ساخته است كه روايي (صوري و سازه) و پايايي (ضريب آلفاي كرونباخ 0.837) آن مناسب ارزيابي شده است. بر اساس الگوي تحليل مسير، از ميان متغيرهاي بررسي شده، «رضامندي از كاربرد رسانه‌هاي اجتماعي در حوزه سلامت» بيشترين سهم را در پيش‌بيني تغييرات سواد رسانه‌اي سلامت كاربران اينترنت در تهران دارد و بعد از آن به ترتيب «ميزان استفاده از رسانه‌هاي اجتماعي»، «سال‌هاي تحصيل»، «پذيرش رسانه‌هاي اجتماعي در حوزه سلامت» و «سن» قرار دارند. مي‌توان نتيجه گرفت با افزايش ضريب نفوذ اينترنت، شكاف ديجيتال بيش از دسترسي و ميزان استفاده اعضاي جامعه از فناوري‌هاي نوين، در زمينه نحوه بهره‌گيري آنان از اين رسانه‌ها معنا پيدا مي‌كند. در بين متغيرهاي زمينه‌اي، «جنس» نقشي در تبيين سواد رسانه‌اي در حوزه سلامت نداشته‌ است اما «تحصيلات» و «سن» به شكاف ديجيتال در بين گروه‌هاي اجتماعي دامن مي‌زنند.