مقايسه‌ي ويژگي‌هاي روان شناختي دانش‎آموزان درگير و غيردرگير در فضاي مجازي در دوره متوسطه

پژوهش حاضر با هدف مقايسه‎ي ويژگي‎هاي روانشناختي دانش‎آموزان درگير در فضاي مجازي و دانش‎آموزان معمولي در دانش‎آموزان دوره‌ي متوسطه اول و دوم در شهرستان پلدختر انجام شده است. اين پژوهش مبتني بر روش علي- مقايسه‎اي بود. جامعه‌ي آماري پژوهش حاضر شامل كليه‌ي دانش‎آموزان مدارس دوره متوسطه‌ي شهرستان پلدختر در سال 97-96 برابر با 3990 نفر بود. بر اساس جدول كرجسي و مورگان، 350 نفر (175 دختر و 175 پسر) به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. افراد نمونه بر اساس روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. پرسشنامه عشق به يادگيري مك‌فارلن (2003)، شادكامي آكسفورد (1989)، عزّت‌نفس روزنبرگ، جهت‌گيري زندگي شيير و كارور (1994)، انگيزش پيشرفت هرمنس (1970) و مهارت‌هاي خودتنظيمي بوفارد و همكاران (1995) مورد استفاده قرار گرفت. داده‌هاي بدست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS21 تحليل شدند. تحليل داده‌ها نشان داد كه دانش‎آموزان درگير در فضاي مجازي به طور معناداري، عشق به يادگيري، شادكامي و انگيزش پيشرفت تحصيلي كمتر، عملكرد تحصيلي ضعيف‌تر، عزّت‎نفس پايين‌تر و جهت‌گيري زندگي بدبينانه‌تر نشان دادند و تنها در استفاده از مهارت‌هاي خودتنظيمي با دانش‎آموزان معمولي تفاوت معنادار نداشتند. يافته‌هاي بدست‌آمده از اين پژوهش حاكي از اين است كه غرق شدن دانش‎آموزان در فضاي مجازي از جنبه‌هاي گوناگون مي‌تواند زمينه‌ي آسيب رساندن به نوجوانان، به عنوان فراگيران دانش، را موجب گردد؛ كه اين آسيب در وهله‌ي نخست مي‌تواند جنبه عاطفي داشته و عشق به يادگيري، شادماني، عزت‌نفس و خوش‌بيني در نوجوانان را به عنوان سازه‌هاي اساسي رشد مورد هجوم قرار دهد و در وهله‌يي بعد، افت تحصيلي و عملكرد تحصيلي نامناسب را به دنبال داشته باشد.