مطالعات رسانه‌هاي نوين در دانشگاه‌هاي هاروارد؛ آكسفورد و كمبريج (ارائه الگوي مطلوب براي دانشگاه علامه طباطبائي)

دانشگاه علامه طباطبائي به‌عنوان زادگاه مطالعات حقوق رسانه در كشور، بايد متناسب با سرعت و حجم بالاي تحولات عرصۀ فناوري اطلاعات و چالش‌هاي حقوقي ناشي از آن‌، برنامه‌ريزي و محتواي آموزشي رشتۀ حقوق ارتباطات را روزآمد و كارآمد كند. هدف اين پژوهش كمك به همگام‌سازي آموزش حقوق ارتباطات با تغييرات پوياي اجتماعي در كشور است. اين مقاله درصدد پاسخ به اين پرسش است كه جايگاه مطالعات رسانه‌هاي نوين در دانشگاه‌هاي هاروارد؛ آكسفورد و كمبريج چيست و چگونه مي‌توان از برآيند اين بررسيِ تطبيقي به ارائۀ الگوي مطلوب براي دانشگاه علامه طباطبائي رسيد؟اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻈﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﮔﺮدآوري داده‌ﻫﺎ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ‌اي و ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺗﻮﺻﯿفي و تبييني است. براساس يافته‌هاي اين تحقيق، برنامۀ آموزشي دانشكدۀ حقوق هاروارد نسبت به دانشگاه‌هاي آكسفورد و كمبريج از انعطاف و تنوع بيشتري برخوردار است. در اين دانشكده‌ تمركز اصلي در درجۀ اول بر تربيت وكلاي حرفه‌اي است و تربيت پژوهشگران و سياست‌گذاران حقوقي اولويت دوم است اما در برنامۀ آموزشي دو دانشگاه انگليسي، شاهد فاصله گرفتن از تخصص‌گرايي محض و تدريس محتواي چند رشته‌اي هستيم. گفتني است كه براساسِ مطالعۀ برنامۀ دانشكده‌هاي حقوق سطح يك دنيا، برنامۀ آموزشي رشتۀ حقوق ارتباطات در دانشگاه علامه ‌طباطبائي نيازمند بازنگري و به‌روز‌رساني جدي است.