تبيين جامعه شناختي مديريت بدن و الگوپذيري از ستاره هاي زن سينماي ايران مطالعه موردي زنان مراجعه كننده به كلينيك هاي منطقه پنج تهران

هدف از اين مقاله تبيين جامعه‌شناختي مديريت بدن و الگوپذيري از ستاره‌هاي زن سينماي ايران است. روش اين تحقيق كيفي و نظريه مبنايي يا گرندد تئوري است؛ كه از تلفيق دو مدل پارادايم اشتروس و مدل نظريه مبنايي كيتي چارلز بهره مي‌گيرد. رويه‌ي تحليل داده‌هاي گرداوري شده، تحليل موضوعي يا تماتيك است. ابزار گردآوري اطلاعات مصاحبه عمقي و مشاهده است كه حين انجام پروژه طراحي و تكميل مي‌شود. جامعه آماري اين تحقيق زناني هستند كه به كلينيك‌هاي زيبايي مناطق 5 تهران مراجعه مي‌كنند روش نمونه‌گيري از دو روش نمونه‌گيري غيراحتمالي آگاهانه و نمونه‌گيري نظري بهره مي‌گيريم. حجم نمونه اين تحقيق 14 زن بين 17 تا 68 سال هستند. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد، مخاطبان به‌نوعي دچار چشم‌ و هم‌چشمي رسانه‌اي هستند. آن‌ها به دنبال همرنگي با بازيگران و سلبريتي‌هاي سينمايي هستند. البته شرايط زمينه‌اي و مداخله‌گر متفاوتي اين پديده را تشديد و تسهيل مي‌كنند. از شرايط عمده‌اي كه مي‌توان نام برد، فشارهاي اجتماعي است. تصور منفي از بدن از مؤلفه‌هاي مداخله‌گر ديگر است كه خود رسانه‌ها در به وجود آمدنان نقش بسزايي دارند. نارضايتي از زندگي و غيرقابل‌حل بودن بعضي مشكلات نيز از شرايط زمينه‌اي روي آوردن به پديده جراحي‌هاي زيبايي مي‌باشد. فرد كه نمي‌تواند مشكلات پايه‌اي خود را حل كند با روي آوردن به پروژه‌هاي زيباسازي حواس خود را به موضوعات كم‌عمق‌تري جلب مي‌كند.