اثبات عصمت حضرت آدم(ع) بر اساس روش تفسير قرآن به قرآن

عصمت حضرت آدم(ع) يكي از موضوعات چالشي در علوم تفسير و كلام است به گونه‌اي كه ظاهر آيات و روايات براي برخي موجب اين تصور گرديده كه حضرت آدم(ع) در زمان بي‌توجهي به نهي از شجره، معصيت كرده و از عصمت برخوردار نبوده است. اين تحقيق با روش توصيفي ـ تحليلي و با جمع‌آوري اطلاعات همراه با مقارنه آراء، در پي اثبات عصمت حضرت آدم(ع) از طريق روش تفسير قرآن به قرآن است. بر اين اساس، ابتدا آيات عام دال بر عصمت حضرت آدم(ع) بيان مي شود و آنگاه، ادله ارشادي بودن نهي از شجره كه منافاتي با عصمت ندارد، بر مبناي روش تفسير آيه به آيه تحليل مي‌گردد. در گام نهايي، واژگان موهم عدم عصمت حضرت آدم(ع) نيز، بر مبناي روش تفسيري گفته شده تحليل مي شوند. از جمله نتايج تحقيق اينكه اولاً، آيات ﴿لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ﴾ و ﴿فَيَنْسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ﴾ به طور عام، دال بر عصمت حضرت آدم(ع) هستند، ثانياً، از ميان دلايل ارشادي بودن نهي از شجره، تنها يك دليل بر ارشادي بودن نهي دلالت ندارد و مابقي ادله، دلالتشان تام است و ثالثاً، بر اساس روش تفسير قرآن به قرآن، هيچ يك از واژگان «ظلم»، «عصيان»، «غوايت»، «توبه» و «خسارت» منافاتي با عصمت حضرت آدم(ع) ندارد.