بررسي نقش ميانجي‌گر تاب‌آوري در رابطۀ راهبردهاي مقابله‏‌اي مذهبي با رضايتمندي زناشويي در زنان متأهل شهر مشهد

سابقه و هدف: ازدواج موفق موجب ارضاي بسياري از نيازهاي رواني و جسماني افراد مي‏شود و در صورت شكست، زن و شوهر به‏ويژه فرزندان آنان با ضربۀ رواني شديد مواجه مي‏شوند. هدف از اين پژوهش بررسي ارائۀ الگوي ساختاري بررسي نقش ميانجي‌گر تاب‌آوري در رابطۀ راهبردهاي مقابله‏اي مذهبي با رضايتمندي زناشويي بود. روش كار: اين پژوهش توصيفي - همبستگي و از نوع تحليل مسير است. جامعۀ آماري شامل تمامي زنان متأهل با دامنۀ سني 30 تا 50 شهر مشهد در سال 1400-1399 بود كه با روش نمونه‏گيري دردسترس (به‌شيوۀ برخط) تعداد 400 نفر نمونۀ پژوهش در نظر گرفته شدند و به پرسش‏نامه‌هاي رضايت زناشويي انريچ، تاب آوري كانر و ديويدسون و راهبردهاي مقابلۀ مذهبي پارگامنت و همكاران پاسخ دادند. تحليل داده‏هاي پژوهش با استفاده از روش‏هاي آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف ‏معيار)، ضريب همبستگي پيرسون و الگو‏يابي معادلات ساختاري انجام شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: بر اساس نتايج اين پژوهش، الگوي پيشنهادي روابط علّي بين متغيّرهاي مذكور، برازش قابل قبولي داشت. به‏طور كلي، در الگوي پيشنهادي پژوهش، نتايج نشان داد كه راهبردهاي مقابلۀ مذهبي هم به‏‌صورت مستقيم هم به‌صورت غيرمستقيم از طريق تاب‌آوري بر رضايتمندي زناشويي زنان متأهل تأثير داشت (0.05 P). ضرايب مستقيم و استاندارد تاب‏آوري بر رضايتمندي زناشويي زنان متأهل نيز معنادار بود. نتيجه‌گيري: الگوي ساختاري اصلاح‌شدۀ پژوهش برازش مطلوب و قابل‌قبول با داده‌هاي پژوهشي داشت و اين گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر بر رضايتمندي زناشويي در زنان متأهل است.