اثرات تجويز همزمان تزريق مزمن كوركومين و ورزش اجباري بر پاسخ‌هاي رفتاري درد در مدل درد نوروپاتيك فشردگي مزمن عصب در موش سفيد بزرگ آزمايشگاهي

هدف: درد نوروپاتيك نوعي درد مزمن است كه به دنبال آسيب به اعصاب مركزي و محيطي به‌وجود مي‌آيد. مطالعات گذشته بيانگر آن است كه ورزش و كوركومين هر كدام جداگانه توانسته‌اند بر بهبود درد نوروپاتي موثر باشند. در اين مطالعه اثرات تجويز مزمن كوركومين (Curcumin, Cur) توأم با ورزش اجباري  (Forced exercise)بر پاسخ‌‌هاي رفتاري درد در مدل درد نوروپاتيك فشردگي مزمن عصب (Chronic constriction injury, CCI) در موش سفيد بزرگ آزمايشگاهي مورد مطالعه قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه از 80 رت نر نژاد ويستار استفاده شد كه به‌صورت تصادفي 8 گروه (10=n) تقسيم شدند. گروه‌هاي مورد مطالعه شامل موارد ذيل بودند:Sham+Veh, Sham+Exercise, CCI+Veh, CCI+Exercise, CCI+Veh+Exercise, Cur+CCI, Exercise+Cur+CCI. ابتدا در كليه گروه‌هاي CCI (فشردگي مزمن عصب) درد نوروپاتيك به روش CCI ايجاد شد. جهت درمان درد نوروپاتيك در گروه Cur+CCI، تزريق كوركومين (mg/kg60) يا حامل آن(Veh) از 12روز پس از عمل جراحي شروع شد و تا روز 26 ادامه يافت. در گروه‌هاي CCI+Veh+Exercise وCCI+Exercise  12 روز پس از عمل جراحي ورزش تردميل با شدت متوسط شروع شده و به مدت 3 هفته تا روز 33 انجام گرديد. در گروه Exercise+Cur+CCI تزريق كوركومين و تجويز ورزش به‌صورت توام انجام شد. آلودينياي مكانيكي و هايپرآلژزياي حرارتي در روز 12 و در روز 34 بعد از انجام ورزش و تزريق كوركومين، ارزيابي شد. يافته‌ها: يافته‌هاي اين تحقيق نشان داد كه 12روز پس از ايجاد CCI، هايپرآلژزياي حرارتي و آلودينياي مكانيكي ايجاد شد. هم‌چنين تجويز كوركومين و انجام ورزش با شدت متوسط توانستند به‌طور جداگانه، درد نوروپاتيك را در هر يك از گروه‌هاي درمان شده در مقايسه با گروه CCI بدون درمان كاهش دهند. نتيجه‌گيري: پس از تثبيت درد نوروپاتيك بهبود رفتارهاي درد نوروپاتيك اين مطالعه شامل آلودينياي مكانيكي و هايپرآلژزياي حرارتي نشان داد كه، تجويز كوركومين و انجام ورزش اجباري هر كدام جداگانه ممكن است شدت درد نوروپاتيك را كاهش دهند. هم‌چنين بين اثرات درماني ورزش و كوركومين اثرات هم‌افزايي (Additive) يا تقويتي (Synergism) مشاهده نشد.