بررسي تاثير دو تركيب دارويي متوكلوپراميد-استامينوفن و متوكلوپراميد-كتامين بر درد، تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحي ويتركتومي عميق: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده دوسويه كور

هدف: با توجه به شيوع بالا و عوارض درد و تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحي در اين مطالعه بر آن شديم تا اثر دو تركيب دارويي استامينوفن-متوكلوپراميد و كتامين-متوكلوپراميد را در قياس با گروه شاهد در كاهش درد، تهوع و استفراغ پس از ويتركتومي بسنجيم. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده دوسويه كور 96 بيمار تحت عمل جراحي ويتركتومي قرار گرفتند. بيماران در اين مطالعه به صورت تصادفي در سه گروه درمان با استامينوفن-متوكلوپراميد (32 نفر كه استامينوفن (mg/kg10)-متوكلوپراميد (mg/kg0.15)، دريافت نمودند، كتامين-متوكلوپراميد (32نفر) كه كتامين (mg/kg0.1)-متوكلوپراميد (mg/kg0.15) دريافت نمودند، و شاهد (32نفر) كه cc100 نرمال سالين استريل دريافت نمودند تقسيم شدند. كليه داروها در فاصله 20 دقيقه قبل از پايان جراحي انفوزيون وريدي گرديد. شدت درد و تهوع بر اساس Visual analogue scale (VAS) و هم‌چنين علائم حياتي و بروز استفراغ تا 24 ساعت بعد از جراحي ارزيابي و مقايسه شدند. يافته‌ها: علائم هموديناميك سه گروه در طي 24-ساعت اول بعد از عمل از لحاظ آماري تفاوت معناداري با يك‌ديگر نداشتند. هم‌چنين، شدت درد، تهوع و بروز استفراغ در زمان‌هاي مختلف در هر سه گروه طي بررسي 24 ساعته، كاهش معناداري داشت (0.05P-value ). مقايسه سه گروه حاكي از پايين‌ترين امتياز درد (0.001=P-value)، تهوع (0.04=P-value) و استفراغ (0.01=P-value) در گروه تحت درمان با كتامن-متوكلوپراميد بود. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي مطالعه حاضر، هر دو تركيب دارويي استامينوفن-متوكلوپراميد و كتامين-متوكلوپراميد به‌خوبي منجر به كاهش درد، تهوع و بروز استفراغ گرديدند؛ اگر چه در مجموع كتامين-متوكلوپراميد نتايج بهتري داشت. هيچ كدام از تركيب‌هاي دارويي منجر به عوارض جدي و اختلال هموديناميك نگرديد.