اثر سيمواستاتين بر اختلالات حافظه و مرگ سلولي ناحيه هيپوكامپ در مدل سندرم جنين الكلي در موش ‌هاي صحرايي نر

هدف: قرارگيري در معرض اتانول به عنوان يك نوروتراتوژن در دوره تكوين اثرات مخربي بر سيستم عصبي مركزي دارد و باعث اختلالات عصبي در بزرگسالي است اين اختلالات با آپوپتوز در مناطقي از مغز مانند هيپوكامپ, با فعال شدن آبشار اكسيداتيو- التهابي و سطح بالاي دژنراسيون عصبي مرتبط است. سيمواستاتين كه به عنوان دارو براي درمان هيپركلسترومي استفاده مي‌شود, مي‌تواند از سد خوني مغزي عبور كرده و آثار نوروپروتكتيو آن در چندين بيماري سيستم عصبي مورد تأييد قرار گرفته است. هدف اين پژوهش، ارزيابي فعاليت‌هاي محافظتي سيمواستاتين بر روي اختلالات حافظه و نكروز سلول‌هاي عصبي در هيپوكامپ موش صحرايي با قرار گرفتن در معرض الكل پس از تولد بود. مواد و روش‌ها: نوزادان نر موش 5/27 گرم در كيلوگرم اتانول محلول در شير خشك را از طريق گاواژ در روزهاي 10-2 بعد از تولد دريافت كردند. هم‌چنين 10 و 20 ميلي‌گرم بر كيلوگرم سيمواستاتين را به شكل زير جلدي در روزهاي 10-2 بعد از تولد دريافت كردند. اختلالات حافظه شناختي 36 روز پس از تولد از روش تشخيص شيء جديد ارزيابي شد و سپس ميزان سلول‌هاي نكروز شده از طريق رنگ‌آميزي نيسل بررسي شد. يافته‌ها: داده‌هاي رفتاري نشان داد كه در گروه‌هاي تيمار شده با سيمواستاتين حافظه تشخيص شيء جديد نسبت به گروه اتانول افزايش يافته (P 0.01). بعلاوه در گروه اتانول افزايش مرگ سلولي در ناحيه CA1 هيپوكامپ مشاهده گرديد كه تيمار با سيمواستاتين كاهش معني‌داري در ميزان سلول‌هاي نكروتيك  نشان داد (P 0.01). نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه سيمواستاتين اثر محافظتي بر نقايص عصبي مرتبط با الكل دارد،هرچند كه تحقيقات بيش‌تر در آينده مورد نياز است.