اثر بازي‌ هاي حركتي هدفمند بر رشد مهارت‌هاي - حركتي بنيادين و افسردگي كودكان بستري در بيمارستان

هدف: بستري بودن در بيمارستان محدوديتي است كه مي‌تواند بر رشد حيطه‌هاي كودك از جمله حركتي و عاطفي اثر منفي داشته باشد؛ بنابراين هدف مطالعه حاضر، تعيين اثر بازي‌هاي حركتي هدفمند بر رشد مهارت‌هاي حركتي بنيادين و افسردگي كودكان بستري در بيمارستان بود. مواد و روش‌ها: طرح مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني با پيش‌آزمون – پس‌آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش، كودكان با دامنه سني 7-4 سال بستري در بخش كودكان بيمارستان افضلي‌پور استان كرمان، با انواع بيماري‌ها مانند ديابت، كم‌خوني، روماتيسم و تيك عصبي بودند كه 20 نفر از آن‌ها به روش هدفمند انتخاب و پس از اجراي پيش‌آزمون به روش تصادفي ساده در دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از آزمون تبحر حركتي برونينكس ازرتسكي (1978) و مقياس افسردگي فيشر و لانگ (1983) استفاده شد. گروه مداخله بر اساس طول مدت بستري تا هنگام ترخيص از بيمارستان، ۷ جلسه ۲ ساعته هر روز در اتاق بازي بيمارستان، تحت متغير مستقل (بازي‌هاي حركتي هدفمند) قرار گرفت و در پايان، از هر دو گروه پس‌آزمون انجام شد. يافته‌ها: نتايج به‌دست آمده نشان داد كه بازي‌هاي حركتي هدفمند بر رشد مهارت‌هاي حركتي درشت و ظريف كودكان بستري در بيمارستان اثربخش بوده، هم‌چنين بازي‌هاي حركتي هدفمند تأثير معناداري در نمره افسردگي بجزء خرده‌مقياس‌هاي (گناه، لذت) داشته است. نتيجه‌گيري: به‌ طوركلي باتوجه به نتايج اين پژوهش مي‌توان گفت، اجراي بازي‌هاي حركتي هدفمند به عنوان روشي غير دارويي، نوين، آسان، در دسترس و مناسب براي بهبود مشكلات حركتي و افسردگي كودكان بستري در بيمارستان مي‌باشد.