اثرات تجويز هم‌زمان تزريق كوركومين و ورزش اجباري بر پاسخ‌هاي الكتروفيزيولوژيك در مدل درد نوروپاتيك فشردگي مزمن اعصاب محيطي در موش صحرايي

هدف: درد نوروپاتيك نوعي درد مزمن است كه باعث تشديد پاسخ به محرك‌هاي دردزا و غير دردزا مي‌شود. كوركومين يكي از موادي است كه داراي خواص ضد دردي و ضد التهابي است. ورزش نيز به عنوان يك روش رفتاري و غيردارويي اثرات مفيدي در سلامت عمومي افراد در بسياري از بيماري‌هاي نوروپاتيك دارد. هم‌چنين تاثير توام اين دو عامل بر سرعت هدايت عصب محيطي عصب سياتيك بيماران و حيوانات كم‌تر مورد مطالعه قرار گرفته است. لذا در اين مطالعه، اثرات پيشگيري‌كننده كوركومين و ورزش به‌صورت توام و مجزا بر سرعت هدايت عصب سياتيك در مدل درد نوروپاتيك فشردگي مزمن عصب سياتيك در موش صحرايي مورد بررسي قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه از 80 سر رت نژاد ويستار، به‌صورت تصادفي تخصيصي در 8 گروه (10=n) استفاده شد. ابتدا درد نوروپاتيك با روش آسيب مزمن ناشي از فشردگي (CCI) عصب در گروه‌هاي CCI مربوطه ايجاد شد. براي آن‌كه اثر پيشگيري‌كننده ورزش را بيازماييم، در گروه‌هاي ورزش، از دو هفته قبل، ورزش اجباري شروع و تا روز عمل جراحي (در روز صفر) ادامه يافت سپس بعد از طي يك دوره 5 روزه ريكاوري مجدداً از روز 5 تا روز 14 آزمايش ورزش انجام شد و در گروه‌هاي كوركومين يا حامل آن پس از عمل جراحي CCI، تزريق كوركومين ميزان (60 ميلي‌گرم/ كيلوگرم) يا حامل آن تا روز 14 صورت گرفت و در روز 15 تست‌هاي الكتروفيزيولوژيك اعصاب سورال و تيبيال انجام شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تجويز توام كوركومين به ميزان 60 ميلي‌گرم/ كيلوگرم و استفاده از ورزش اجباري قبل از تثبيت درد نوروپاتي در روز 14 آزمايش در گروه مربوطه در مقايسه با گروه CCI به طور معني‌داري باعث پيشگيري از كاهش سرعت‌هاي اعصاب حسي سورال و حركتي تيبيال گرديد.نتيجه‌گيري: تجويز توام كوركومين و ورزش اجباري در زماني‌كه نوروپاتي محيطي حاصل از CCI كاملاً تثبيت نشده است، ممكن است بتواند از ايجاد نوروپاتي و اختلالات الكتروفيزيولوژيك عصب سياتيك جلوگيري نمايد.