بررسي اثر تجويز داخل بيني انسولين بر روي حافظه فضايي در مدل حيواني بيماري آلزايمر؛ نقش بيوژنز ميتوكندري

هدف: بيماري آلزايمر شايع‌ترين بيماري تحليل برنده عصبي است كه با اختلالات پيش‌رونده شناختي و كاهش حافظه همراه است. انسولين به دليل اثرات ضدالتهابي، شناختي و محافظتي خود اخيراً مورد توجه زيادي قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر تجويز داخل بيني انسولين بر عملكردهاي شناختي و بيوژنز ميتوكندري در موش‌هاي صحرايي تيمار شده با استرپتوزوتوسين (STZ) بود.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، از 32 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار استفاده شد. به منظور القاء مدل حيواني بيماري آلزايمر، STZ به صورت دوطرفه در بطن‌هاي جانبي تزريق شد (mg/rat3؛ μl3 در هر بطن). ماز آبي موريس جهت بررسي اختلالات شناختي و تاييد القاء مدل حيواني بيماري آلزايمر مورد استفاده قرار گرفت. تيمار توسط تجويز داخل بيني انسولين (IU/rat/day2؛ μl10 در هر مجراي بيني) پس از تزريق STZ و به مدت 14روز متوالي انجام گرفت. تغيير در بيان ژن‌هاي دخيل در بيوژنز ميتوكندري (PGC-1α، NRF-1 و TFAM) در ناحيه هيپوكامپ، توسط تكنيك Real-time PCR اندازه‌گيري شد.يافته‌ها: نتايج حاصل از مطالعه نشان داد كه تزريق STZ منجر به اختلال در حافظه فضايي همراه با كاهش بيان ژن‌هاي دخيل در بيوژنز ميتوكندري در هيپوكامپ موش‌ها شد. در حالي‌كه، تجويز داخل بيني انسولين باعث كاهش اختلالات شناختي و افزايش بيان ژن‌هاي دخيل در بيوژنز ميتوكندري در هيپوكامپ حيوانات تيمار شده با STZ گرديد.نتيجه‌گيري: انسولين احتمالاً مي‌تواند از طريق تاثير بر مسير بيوژنز ميتوكندري سبب كاهش اختلالات شناختي ناشي از STZ شود، بنابراين مي‌تواند به عنوان هدف مهمي براي كاهش نقايص شناختي در بيماران آلزايمري مورد توجه بيش‌تري قرار بگيرد.