تأثير ورزش با تردميل بر پروتئين‌هاي ناقل گلوتامات و فعاليت استيل‌كولين‌اِستراز قشر پره‌فرونتال موش‌هاي صحرايي ديابتي

هدف: تغييرات عملكرد سيستم‌هاي نوروترانسميتري مغز مي‌تواند در بروز اختلالات عصبي ناشي از ديابت قندي نقش داشته باشد. براي تعيين اثرات ديابت قندي و فعاليت فيزيكي بر سيستم‌هاي گلوتاماترژيك و كولينرژيك مغز، سطوح پروتئين‌هاي ناقل گلوتامات و فعاليت استيل‌كولين‌اِستراز(AChE)  قشر پره‌فرونتال موش‌هاي صحرايي ديابتي با/بدون تمرين تردميل بررسي شد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه از موش‌هاي صحرايي نر بالغ نژاد ويستار (5 سر در هر گروه) استفاده شد. ديابت با تزريق داخل صفاقي استرپتوزوتوسين (60 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) القاء شد. حيوانات كنترل بافر سيترات 0.1 مولار را به عنوان حامل دريافت كردند. پس از 14 روز، حيوانات به طور تصادفي به دو گروه بدون ورزش و با ورزش تقسيم شدند. حيوانات گروه‌هاي ورزش به مدت 4 هفته (5 روز در هفته) با تردميل تمرين كردند. سپس حيوانات قرباني شدند و قشرهاي پره‌فرونتال براي اندازه‌گيري سطح پروتئين‌هاي ناقل‌ آستروسيتي (GLAST و GLT-1) و نوروني (EAAC1) گلوتامات و فعاليت استيل‌كولين‌اِستراز جدا شدند. يافته‌ها: حيوانات در گروه ديابتي سطوح GLAST بالاتر و EAAC1 پايين‌تري (0.001 P) نسبت به گروه كنترل داشتند، در حالي كه سطح GLT-1 بدون تغيير باقي ماند. در ضمن، كاهش معني‌دار فعاليت AChE در گروه ديابتي نسبت به گروه كنترل مشاهده شد (0.05 P). ورزش تردميل باعث كاهش سطحGLAST  (P 0.05) و افزايش سطح EAAC1  و فعاليت AChE به سطوح نرمال در گروه ديابتي شد. نتيجه‌گيري: علي‌رغم تأثير معني‌دار بر سطح بالاي GLAST، تمرين با تردميل توانست كاهش پروتئين EAAC1 و فعاليت استيل‌كولين‌اِستراز مشاهده شده در قشر پره‌فرونتال حيوانات ديابتي را به حد كنترل بازگرداند.