بررسي مقايسه‌اي اثر دو روش تصويرسازي ذهني و تحريك الكتريكي مستقيم مغز بر مهارت شوت در ورزشكاران غيرحرفه‌اي بسكتباليست: يك كارآزمايي باليني تصادفي دو سوكور

هدف: شوت بسكتبال، مهم‌ترين حركت تكنيكي در ميان مهارت‌هاي فيزيكي اين ورزش است. براي دستيابي به اين هدف، استفاده از روش‌هاي مكمل در كنار تمرينات مستمر ورزشي پيشنهاد مي‌شود. لذا در اين مطالعه كارآزمايي باليني، به بررسي مقايسه‌اي تأثير آموزش مهارت رواني تصويرسازي ذهني و تكنيك عصبي غيرتهاجمي تحريك الكتريكي مستقيم مغز (Transcraniad Direct Current Stimulation (tDCS)) بر مهارت شوت در بسكتباليست‌هاي غيرحرفه‌اي پرداخته شد. مواد و روش‌ها: 36 بسكتباليست غيرحرفه‌اي 18-25 ساله، طبق معيارهاي ورود و خروج و نتايج پرسش‌نامه MIQ-3 به طور تصادفي به سه گروه 12 نفره با ميانگين سني و جنسيتي يكسان تقسيم شدند: 1) تصويرسازي ذهني - تمرين روتين؛ 2) tDCS آنودال بر روي ناحيه كورتكس حركتي - تمرين روتين؛ و 3) كنترل، صرفاً با تمرين روتين. مداخلات به مدت شش هفته، هر هفته دو جلسه و هر جلسه 20 دقيقه اعمال شدند. مهارت شوت افراد بر اساس آزمون تعديل شده شوت بسكتبال ايفرد، قبل، پس از 12 جلسه درمان و يك ماه پس از پايان مداخلات، براي بررسي ماندگاري اثر اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: يافته‌هاي آماري نشان داد بين اثر مداخلات تمرينات روتين، تصويرسازي ذهني و tDCS بر بهبود مهارت شوت تفاوت آماري معني‌داري وجود ندارد (0.757=P). اثر هر سه مداخله بر مهارت شوت ماندگار بود (0.001=P). با بررسي اندازه اثر مشخص گرديد كه اندازه اثر مداخله tDCS بر بهبود مهارت شوت بيش‌تر از ساير دو مداخله مي‌باشد (اندازه اثر= 0.11). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي اين تحقيق، تصويرسازي ذهني و يا استفاده از tDCS نيز به اندازه تمرينات روتين ورزشي براي بهبود مهارت شوت ورزشكاران بسكتباليست موثر هستند. به اين ترتيب، در زمان‌هاي بي‌تمريني يا در ورزشكاران آسيب‌ديده كه مدتي امكان انجام تمرينات جسماني را ندارند، انجام تمرينات تصويرسازي ذهني و يا استفاده از tDCS مي‌تواند براي حفظ مهارت كسب شده و جلوگيري از افت عملكرد ورزشكاران مفيد بوده و جايگزين مناسبي براي انجام تمرينات جسماني باشد.