اثربخشي درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر خستگي، اختلال استرس پس از ضربه و شكست‌هاي شناختي شغلي پرستاران در دوران پساكوويد-19

هدف: طي همه‌گيري كوويد-19 پرستاران با چالش‌هايي روبه‏رو شدند كه قبلاً آن را تجربه نكرده بودند، به همين دليل سلامتي رواني اين افراد دچار آسيب‌هاي متعددي شد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر خستگي، اختلال استرس پس از ضربه و شكست‌هاي شناختي شغلي پرستاران در دوران پساكوويد-19 انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي و طرح آن به‌صورت پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش مطالعه حاضر پرستاران بيمارستان‌هاي منطقه شش استان تهران در سال 1401 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 36 پرستار كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه آزمايش و گروه گواه جاي‌دهي شدند. ابزار گردآوري پرسش‌نامه‌هاي شدت خستگي، استرس پس از ضربه و شكست‌هاي شناختي شغلي بود. گروه آزمايش هشت جلسه 90 دقيقه‌اي شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي را دريافت كردند ولي گروه گواه هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. داده‌هاي به‌دست آمده با آزمون تحليل كوواريانس چند‌متغيره توسط SPSS-24 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي به صورت معناداري موجب كاهش خستگي، استرس پس از ضربه، حافظه، توجه، اعمال حركتي و تخمين در پرستاران مي‌شود (01/0 P). نتيجه‌گيري: يافته‌هاي به‌دست آمده مشخص كرد شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي به طور معني‌داري باعث كاهش اختلالات روان‌شناختي ناشي از همه‌گيري كوويد-19 در پرستاران شد. بدين منظور لازم است اقداماتي در جهت شناسايي و درمان روان‌شناختي پرستاراني كه طي همه‌گيري در بخش‌هاي ويژه بيماران كرونايي حضور داشتند انجام شود.