بررسي و نقد پذيرش «ديگري» در ترجمۀ ماجده العناني از «نون والقلم» بر مبناي مؤلفۀ منطقي‌سازي در نظريۀ آنتوان برمن

«ديگري» مبناي شناخت «خود» و مقدمۀ خودشناسي است. راه رسيدن به خودشناسي، ارتباط با ديگري است. زماني مي‍توانيم با ديگري ارتباط برقرار كنيم كه او را پذيرفته باشيم و خود را با او يگانه بدانيم. گرايش‍هاي ريخت شكنانۀ نظريه پرداز فرانسوي آنتوان برمن بر مبناي احترام به «ديگري» و خودداري از بيگانه ‍زدايي در ترجمه شكل گرفته است. او بر آن است متن مبدأ را همان‍گونه كه هست بايد پذيرفت و انتقال داد و نبايد به‍ دنبال شبيه‍ سازي آن با فرهنگ خودي بود. محور ديدگاه ترجمه شناختي برمن، احترام به متن بيگانه و پذيرش ديگري و به رسميت شناختن فرهنگ اوست. نظريۀ برمن كه معتقد است نبايد ريخت و ساختار متن مبدأ را تغيير داد و برابريابي ساختاري و دستوري انجام داد، درنتيجۀ شكل‍ گيري افراطي موج مقصدگرايي در ترجمه در عصر اوست. براي نقد موضوع پذيرش ديگري بر اساس گرايش منطقي سازي، ترجمۀ خانم ماجده العناني مترجم مصري از داستان نون و القلم جلال آل‌احمد را بررسي كرده ايم و در جريان بحث و بررسي نمونه‌ها – كه به ‍طور تصادفي انتخاب شده اند – به اين نتيجه رسيديم كه مترجم در ترجمۀ اصطلاحات فرهنگي تلاش نموده تا پايبندي خويش به متن اصلي را نشان دهد اما در برخي موارد موفق عمل‌نكرده و فقط توانسته لفظ را بجاي لفظ بدون توجه به بارِ معنايي و بلاغت آن بياورد.