ارائه الگويي پياده‌سازي فرآيند مديريت دانش در سازمان امور عشايري ايران

هدف: با وجود دلايل قوي كه براي استفاده از مديريت دانش به منظور بهبود عملكرد سازماني وجود دارد، موانع مختلفي براي پياده سازي مديريت دانش در سازمان‌ها به چشم مي‌ خورد؛ بنابراين، پژوهش حاضر با هدف پياده‌سازي فرآيند مديريت دانش در سازمان امور عشايري ايران انجام شده است. روش: اين پژوهش از نوع توصيفي- پيمايشي، مبتني بر روش تركيبي تاپسيس و معادلات ساختاري و جامعه آماري آن، شامل كليه كاركنان سازمان امور عشايري ايران در سال 1398 است. حجم نمونه نيز طبق فرمول كوكران 302 نفر، به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي در تحليل استفاده شده است. براي جمع ‌‌آوري داده ‌ها از پرسشنامه 60 گزينه‌اي بهره گرفته شد كه پس از اعمال روش تاپسيس 24 شاخص كه ميانگين لازم جهت ورود به مدل را دريافت ننمودند از مدل حذف شدند. پرسشنامه 36 گزينه‌اي به تأييد خبرگان و روايي سازه از طريق تحليل عاملي تأييدي و پايايي آن‌ها نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده‌‌ها، نرم‌افزار SmartPLS براي مدل‌ يابي معادلات ساختاري به كار گرفته شد. يافته‌ها: براي تحليل داده‌ هاي پژوهش، از آزمون هاي تحليل عامل تأييدي با نرم افزار SmartPLS استفاده شد. پايايي پرسشنامه با استفاده از روش آلفاي كرونباخ، محاسبه و مناسب ارزيابي شد. يافته‌ ها نشان داد كه مدل الگويي ساخته شده، يازده بعد را مي سنجد. پژوهش نشان داد، فرهنگ سازماني، ساختار سازماني، انگيزش و عامل فني بر مديريت دانش تأثير مثبت و معني‌داري دارد. نتيجه‌گيري: براي پياده‌سازي فرآيند مديريت دانش در سازمان امور عشايري ايران عوامل، فرهنگ سازماني، ساختار سازماني، انگيزش و عامل فني كارساز بوده و در اين بين مي‌بايست از عامل اجتماعي به عنوان متغير ميانجي بهره جست.