به كارگيري فناوري‌هاي معنايي - اجتماعي در كتابخانه‌هاي ديجيتال: الگويي مبتني بر خرد و تخصص

هدف: هدف از پژوهش حاضر طراحي الگوي مفهومي به‌ كارگيري فناوري معنايي- اجتماعي در كتابخانه‌هاي ديجيتالي ايران است. روش‌: اين پژوهش كاربردي با استفاده از روش‌هاي دلفي و پيمايشي- تحليلي انجام گرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق‌ساخته بود كه شامل سه بخش ساختار معماري فناوري معنايي-اجتماعي، ابزارهاي فناوري معنايي-اجتماعي و كاركرد فناوري معنايي- اجتماعي مي‌شد. جامعه آماري مورد مطالعه در بخش دلفي 15 تن از متخصصان و خبرگان رشته علم اطلاعات و دانش‌شناسي و در بخش پيمايشي 80 نفر كارشناسان كتابخانه‌هاي ديجيتالي و مراكز اطلاع‌رساني ايران و 9 نفر از كارشناسان شركت‌هاي نرم‌فزاري فعال در زمينه كتابخانه‌هاي ديجيتالي بودند. براي تجزيه‌ و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و روش معادلات ساختاري و مدل‌سازي حداقل مربعات جزئي (PLS-SEM) استفاده شد. يافته‌ها: الگوي پيشنهادي اكثر گويه‌ها بار عاملي بالايي را داشتند. بر همين اساس در مؤلفه‌هاي اصلي پژوهش شامل ساختار معماري فناوري معنايي- اجتماعي، ابزارهاي فناوري معنايي- اجتماعي و كاركرد فناوري معنايي- اجتماعي گويه‌هاي داراي اهميت از ديدگاه جامعه پژوهش مشخص شدند. نتيجه‌گيري: توجه به نتايج به‌ دست‌آمده در الگوي پيشنهادي اين پژوهش نشان مي‌دهد در بحث فناوري معنايي- اجتماعي در نرم‌افزارهاي كتابخانه‌هاي ديجيتالي آنچه باعث پيشبرد و موفقيت اين فناوري مي‌شود، ايجاد صحيح نرم‌افزار كتابخانه ديجيتالي بر مبناي استانداردهاي كتابخانه‌هاي ديجيتالي، توجه به زبان‌هاي نشانه‌گذاري از جمله ايكس.ام.ال. و دابلين كور و تلفيق آن با ابزارهاي معنايي مانند وب 2.0، هشتك‌ها و رده‌بندي مردمي، فراداده و ... در راستاي فناوري‌هاي اجتماعي مانند شبكه‌هاي اجتماعي، مشاپ‌ها و ... است.