اثربخشي آموزش مبتني بر سناريو به دو روش حضوري و تركيبي بر يادگيري دانشجويان اتاق عمل

مقدمه: يكي از چالش هاي بزرگ در آموزش دانشجويان اتاق عمل، ارائه يك روش آموزشي موثر در درس آشنايي با تجهيزات اتاق عمل مي باشد تا بتوانند با اين ابزارها و تجهيزات آشنا شوند و آن ها را در محيط بالين به كار گيرند. بنابراين پژوهشي با هدف مقايسه تاثير آموزش مبتني بر سناريو به دو روش حضوري و تركيبي بر ميزان يادگيري اين درس انجام گرديد. روش ها: پژوهش حاضر مطالعه اي نيمه تجربي است كه به صورت پيش آزمون، پس آزمون بر روي 40 نفر از دانشجويان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشكي جهرم به صورت تمام شماري در سال 1402-1401 انجام شد. سپس نمرات حاصل از آزمون ها با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و تحليلي (آزمون t زوجي و مستقل) و از طريق نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمره آزمون پس از آموزش به روش حضوري برابر با 3/03 ± 13/47 و ميانگين نمره آزمون پس از آموزش به روش تركيبي 1/91±15/82 است. اختلاف آماري معني داري بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون در گروه آموزش به روش تركيبي (0/05 P) و بين پس آزمون هاي هر دو گروه مشاهده گرديد (0/009=P).نتيجه گيري: نتايج حاصل از يافته ها نشان داد كه استفاده از روش تركيبي باعث افزايش ميانگين نمرات و سطح يادگيري دانشجويان شده است. لذا با توجه به كارايي اين شيوه تدريس، پيشنهاد مي شود كه ساير اساتيد نيز جهت افزايش يادگيري دانشجويان از اين روش آموزشي استفاده نمايند.