شبيه ‌سازي تزريق نانوسيالات پايه آبي به مخازن نفتي با استفاده از روش خطوط جريان

هدف اصلي تمام روش‌ هاي شبيه‌ سازي مخازن، پيش ‌بيني عملكرد جريان و ميزان بازيافت نفت است. اكثر شبيه‌سازهاي تجاري معادلات حاكم بر رفتار مخزن را با روش تفاضل محدود حل مي‌كنند. براي حل معادلات سه‌بعدي جريان در محيط متخلخل با روش تفاضل محدود به يك سري شبكه نياز است كه ابعاد آنها بر روي نتايج شبيه‌سازي تاثير‌گذار است كه به آن پراكندگي عددي اطلاق مي‌گردد. در ضمن، در مدل‌هاي پيچيده كه تعداد بلوك‌هاي شبكه زياد است، مدت زمان زيادي براي اجراي شبيه‌سازي نياز مي‌شود. براي از بين بردن اثر اندازه بلوك و همچنين افزايش سرعت شبيه‌سازي، روش خطوط جريان (Stream line method) پيشنهاد شده‌است كه در مهندسي و مديريت مخازن هيدروكربوري كاربرد زيادي دارد. روش خطوط جريان مي‌تواند مسير جريان سيال در مخزن، راندمان تزريق، حجم فضاي خالي، و ضريب تخصيص چاه به منظور تعيين حجم سيال انتقال يافته بين چاه هاي تزريقي و توليدي را شبيه‌سازي نمايد. علاوه بر اين در سال‌هاي اخير مطالعات زيادي بر روي تاثير تزريق نانوسيالات بر ويژگي‌هاي مخازن نفتي و ميزان ازدياد برداشت از آن‌ها انجام شده‌است. از آنجايي كه روش خط جريان تاكنون براي شبيه‌سازي تزريق نانوسيال در مخازن نفتي مورد استفاده قرار نگرفته است، در اين تحقيق تاثير تزريق نانوسيال آب-سيليكا بر معادلات جريان فاز‌ها بررسي شده‌است. نتايج شبيه‌سازي نشان داد كه تزريق نانوسيال به مخزن موثرتر از تزريق آب خالص بوده و توليد نفت را افزايش مي‌دهد. علاوه بر اين مشاهده شد كه نوع نفت موجود در مخزن (سبك و سنگين) تاثير چشم‌گيري بر روي نتايج شبيه‌سازي ندارد.