سنتز و شناسايي چارچوب‌هاي آلي-فلزي برپايه منيزيم و بررسي اثر نوع حلال كورديناسيون بر زيست‌سازگاري آن‌ها

در پژوهش حاضر، چارچوب‌هاي آلي-فلزي (اندازه، 430 نانومتر) بر پايه‌ي منيزيم با استفاده از روش ساده، كم هزينه و با بازده بالا در حلال‌هاي مختلف سنتز شدند. چارچوبهاي سنتز شده در اين حلال‌ها، شناسايي گرديدند. دراين راستا، تشكيل چارچوب‌هاي آلي-فلزي با استفاده از آناليزهاي FT-IR ،EDX ،UV-Vis و SEM و محتوي آلي نمونه‌هاي سنتزي با استفاده از تجزيه‌ي عنصري تعيين گرديد. نتايج بررسي‌ها نشان داد كه بازده كورديناسيون در حلال پروتيك بيشتر از حلال آپروتيك مي‌باشد، اما محتوي آلي چارچوب تشكيل شده در حلال آپروتيك به واسطه نقش رقابت‌كنندگي آن در فرآيند كورديناسيون بيشتر از حلال پروتيك ارزيابي شد. سپس اثر نوع حلال كورديناسيون بر خواص زيست‌سازگاري چارچوب‌هاي آلي-فلزي سنتز‌شده بررسي گرديد. در‌اين‌راستا، زيست‌سازگاري چارچوب‌هاي سنتز‌شده با استفاده از آناليزهاي استاندارد جذب-واجذب پروتئين و نسبت هموليز بررسي گرديد. نتايج نشان داد كه چارچوب آلي-فلزي سنتز شده در حلال پروتيك حدودµg µg^-1 0.02 را جذب كرد كه ظرفيت جذب پروتئين زيستي آن 17.5 برابر كمتر از نمونه سنتزي در حلال آپروتيك است. نسبت هموليز نمونه سنتز شده در حلال پروتيك 0.3 درصد محاسبه گرديد كه 5 برابر كمتر از نسبت هموليز نمونه سنتزي در حلال آپروتيك مي‌باشد و نشان‌ از سازگاري بالاي اين چارچوب آلي-فلزي در حلال پروتيك با گلبول‌هاي قرمز خون دارد. نتايج بررسي‌ها حاكي از آن است كه سازگاري زيستي چارچوب‌هاي آلي-فلزي پايه‌ي منيزيم به‌طور معني‌داري متأثر از حلال كورديناسيون مي‌باشد. نتايج اين پژوهش مي تواند راهگشايي براي سنتز حامل‌هاي زيست‌سازگارتر داروها و آنزيم ‎ها باشد.