استفاده از حامل هاي پليمري كيتوسان به عنوان سيستم هاي دارورساني كنترل شده

در چند دهه اخير، پليمرهاي طبيعي به ويژه پلي ساكاريدها، به عنوان حامل براي تحويل طيف گسترده اي از عوامل درماني استفاده شده است. كيتوسان، دومين پلي ساكاريد طبيعي فراوان بعد از سلولز، يك پليمر زيست سازگار، زيست تخريب پذير، آب دوست، غيرسمي، داراي فراهمي زيستي بالا، با قابليت تشكيل فيلم، ژل، نانوذرات، ريزذرات، و گرانول ها است. كيتوسان يك پلي ساكاريد خطي است كه با استيل زدايي كيتين، به دست مي آيد. همچنين، كيتوسان زيست تخريب پذير در بدن انسان به تركيبات ايمن (قندهاي آمينه) تجزيه مي شود كه به راحتي جذب مي شوند. كيتوسان داراي گروه هاي عاملي هيدروكسيلي و آميني است كه مي توان آنها را براي دستيابي به اهداف خاص اصلاح كرد و آن را به پليمري با طيف وسيعي از كاربردهاي بالقوه تبديل كرد. هدف اين مقاله بررسي كاربردهاي بالقوه كيتوسان به عنوان يك حامل دارويي است. در ادامه، استفاده از كيتوسان براي ساخت سيستم هاي رهايش پايدار قابل تحويل، از راه هاي ديگر (دستگاه هاي دهاني، بيني، چشمي، پوستي و چسبندگي مخاطي، باكال و واژينال) مورد بحث قرار مي گيرد. اين گزارش نشان مي دهد كه تحقيقات بر روي سيستم هاي مبتني بر كيتوسان حاوي داروهاي مختلف براي كاربردهاي مختلف درماني مانند درمان سرطان، بيماري هاي گوارشي، بيماري هاي ريوي، دارورساني به مغز و عفونت هاي چشمي در سال هاي اخير افزايش يافته است.