بكارگيري نانوذرات در اندازه گيري ظرفيت آنتي اكسيداني تام

ظرفيت آنتي اكسيداني تام (TAC) به عنوان فعاليت تجمعي آنتي اكسيدان ها در يك نمونه، پارامتر مهمي در تجزيه و تحليل ماتريس هاي بيولوژيكي يا غذايي است. بنابراين ارزيابي ظرفيت آنتي اكسيداني تام مواد موجود در رژيم غذايي و مايعات بيولوژيك اهميت زيادي دارد. بر اين اساس روش هاي زيادي به شيوه هاي گوناگون در شرايط مختلف، ظرفيت آنتي اكسيداني و موثر بودن آن ها را بررسي مي كنند. اما اغلب همبستگي قوي بين ظرفيت هاي اندازه گيري شده بر روي مواد يكسان با روش هاي مختلف وجود ندارد كه علت آن تنوع مواد فعال، ساز و كارو ويژگي هاي متفاوت مانند انواع مختلف آنتي اكسيدان ها، حضور ساير مواد مداخله كننده در نمونه، عدم شركت همه آنتي اكسيدان هاي نمونه در واكنش روش مورد استفاده مي باشد. در سال هاي اخير، روش هاي تجزيه اي متفاوتي بر اساس نانوذرات توسعه يافته اند تا ظرفيت آنتي اكسيداني غذاها و مواد گياهي را تعيين كنند. در اين روش هاي سنجش عمدتا از نانوذراتي مثل طلا، نقره، اكسيد آهن، اكسيد منگنز، كوانتم دات ها و اكسيد سريم استفاده كرده اند. در اين مقاله مروري به بعضي از پژوهش هاي انجام گرفته در زمينه ي سنجش ظرفيت آنتي اكسيداني تام مي پردازيم.