آينده هاي نظام مديريت سبز منابع انساني در سازمان هاي ايراني

هدف: مطالعه پيش رو با هدف ترسيم آينده‌هاي پديده مديريت سبز منابع انساني در ايران انجام شده است و طي آن تلاش مي‌شود تا سناريو‌هاي باورپذير از استقرار اين نظام مديريتي در بنگاه‌هاي ايراني به تصوير درآيد. روش: در اين مطالعه ضمن پيروي از روش تحقيق تلفيقي، توسعه‌اي و پيمايشي، ابتدا پيشران‌هاي كليدي جريان مديريت زيست‌محيطي منابع انساني به استناد گزارش‌هاي علمي موجود، شناسايي شده و با نظر متخصصان مورد اولويت‌بندي قرار گرفته است. در ادامه با تبعيت از روش‌شناسي شبكه جهاني كسب‌وكار ضمن ايجاد تلاقي ميان عدم قطعيت‌‌هاي بحراني ناظر بر هركدام از دو پيشران اولويت‌دار، چهار سناريو از آينده مديريت سبز منابع انساني در ايران معرفي شده است. يافته‌ها: پيشران‌هاي اولويت‌دار براي شكل‌دهي به آينده نظام مديريت سبز منابع انساني در كشورمان عبارتند از: «مشوق‌هاي مادي و معنوي»، «الزامات قانوني يا سياستي». همچنين عدم قطعيت‌هاي بحراني ناظر بر اين پيشران‌ها بدين ترتيب شناسايي شده‌اند: الف) همراهي يا عدم همراهي كاركنان با جريان سبز كردن مديريت منابع انساني ؛ ب) اراده فعال يا خنثي در مديران براي سبز كردن مديريت منابع انساني. از تلاقي اين دو عدم قطعيت، چهار سناريو قابل تصور است كه با استعاره‌هايي شامل «خوشتر از دوران عشق ايام نيست»، «به كجا چنين شتابان»، «عالمي ديگر ببايد ساخت وز نو آدمي» و «آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا؟» نام گذاري شده‌اند. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش مي‌تواند به سياست‌گزاران و برنامه‌ريزان نظام توسعه ايران و همچنين مسئولان حفاظت محيط زيست كشور، مسير بهينه براي شكل‌دهي به آينده مناسب از سازمان‌هاي دوستدار محيط زيست را نشان دهد.