تحليل محتوايي ابزارهاي انسجام در سخنراني‌هاي دولت تدبير و اميد در حوزۀ مديريت كلان سازمان‌هاي دولتي، دوره اول و دوم رياست جمهوري

در پژوهش حاضر، محتواي سخنراني هاي دولت تدبير و اميد در حوزۀ مديريت كلان سازمان هاي دولتي، دوره اول و دوم رياست جمهوري از منظر كاربرد ابزارهاي انسجام و در چارچوب نقش گرايي هليدي و حسن (1976) مورد واكاوي قرار گرفتند. پژوهش به شيوۀ تحليل محتوا و به صورت توصيفي و تحليلي انجام گرفت و محتواي آن چهار سخنراني در حوزۀ مديريت كلان سازمان هاي دولتي بود كه به شيوۀ تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي انسجام در چهار سخنراني استخراج گرديد و بسامدگيري شدند. درصد وقوع هريك از ابزارها نيز به دست آمد. پس از بررسي داده ها مشخص شد، سخنراني اول با 474 مورد، سخنراني دوم با 444 مورد، سخنراني چهارم با 421 مورد و سخنراني سوم با 411 مورد، در به‌كارگيري ابزارهاي انسجام به ترتيب در رتبه هاي اول تا چهارم قرار دارند. در سخنراني اول، ارجاع بيش ترين و معرفگي و زمان، كم ترين ابزار انسجام بودند. در سخنراني دوم، تكرار و معرفگي به ترتيب بيش ترين و كم ترين ابزار انسجام به كار رفته بودند. در سخنراني سوم نيز، عناصر پيوندي بيش ترين و معرفگي كم ترين ابزار انسجام بودند و در سخنراني چهارم ارجاع بيش ترين و معرفگي كم ترين ابزار انسجام به كار رفته بودند. در راستاي تحليل آماري دقيق تر و يافتن معناداري در توزيع ابزارهاي انسجام در هريك از سخنراني ها، از آزمون مجذور كاي استفاده گرديد. بر اساس نتايج به دست آمده در سطح p 0.05 ميان توزيع ابزارهاي انسجام به كار رفته در هريك از سخنراني ها تفاوت معناداري وجود دارد.