رئاليسم جادويي در رمان قريه از محمد مولايي

يكي از شاخه‌هاي مكتب رئاليسم، رئاليسم جادويي است كه شيوه‌اي بديع و جديد در داستان‌نويسي است و در آن عنصر واقعيت و خيال چنان با هم تركيب مي‌شوند كه مرز ميان آن‌ها به راحتي قابل تشخيص نيست و خواننده به راحتي آن را مي‌پذيرد، در آثار داستاني نيز مدت‌هاست رئاليسم جادويي در جهت تأثيرگذاري بيشتر، مورد توجه نويسندگان قرار گرفته است. روش اين پژوهش به گونه استقرايي، براساس مطالعه كتابخانه‌اي و به شيوه توصيفي- تحليلي است. اساس اين مطالعه مبتني بر بررسي سبكي و ساختاري12 مؤلفه‌ي مهم رئاليسم جادويي در اين رمان است كه مي‌تواند دريچه‌اي ديگر از ادبيات داستاني بومي را به روي مخاطب بگشايد. نتايج نشان مي‌دهد مولايي در توجه به رئاليسم جادويي از مؤلفه‌هايي همانند: توصيف واقع‌گرايانه جزئيات، نقش طلسم و ديو، بهره‌مندي از عامل جادو و جن، استفاده از تخيل و توهم، حوادث شگفت‌انگيز، دوگانگي و تقابل، نمادگرايي و رازگونگي، كشمكش، سكوت اختياري، زمانمندي خاص، اغراق و مبالغه و آداب و رسوم بومي و خرافه‌ها‌ استفاده كرده است. نويسنده، بين جهاني كه در قريه خلق كرده است با دنياي واقعي ارتباطي تنگاتنگ برقرار مي‌كند و در تركيب واقعيت با خيال، لحني باورپذير به كار برده است. به نظر مي‌رسد تفكر نويسنده در خلق رئاليسم جادويي، ريشه در انديشه‌هايي دارد كه با عامل ماوراءطبيعت همراه شده است. بهره‌مندي از عامل جادو و جن بيشترين بسامد و استفاده از كشمكش، كمترين بسامد را در رمان قريه داشته‌اند. استفادة نويسنده از جادو و گروه اجنه باعث شده تا عنصر خيال نيز در اين تركيب با نويسنده همراه شود و تصاويري ماورايي را به وجود آورد. به نظر مي‌رسد در اين داستان، توجه به فضاي روستايي و نمادهاي مربوط به آن و عنصر تقابل و دوگانگي(تخيل با واقعيت، شهر با روستا، جن با انسان و درون با برون و...) از مؤلفه‌هاي مهم ايجاد ساختار رئاليسم جادويي باشد. بهره مندي از عامل جادو و جن بيشترين بسامد و استفاد ه از كشمكش، كمترين بسامد را در رمان قريه داشته اند. استفاده نويسنده از جادو و گروه اجنه باعث شده تا عنصر خيال نيز در اين تركيب با نويسنده همراه شود و تصاويري ماورايي را به وجود آورد.