كرونا، محل تلاقي حق بر سلامت و حق بر اطلاعات: جستاري در مسئوليت دولت

همه‌گيري ويروس كرونا زمينه‌ساز بروز مشكلات متعدد اقتصادي، اجتماعي، بهداشتي در سرتاسر جهان گرديد. اين ويروس قدرت طبيعت را دوباره به رخ جهانيان كشاند. موج‌هاي متعدد همه‌گيري اين ويروس هم‌اكنون نيز زندگي شهروندان را پيوسته در معرض مخاطره قرار مي‌دهد. از جمله مهم‌ترين مسائلي كه در ايران در ابتداي همه‌گيري بيماري كرونا مورد توجه شهروندان و رسانه‌ها قرار گرفت، عدم اطلاع‌رساني كافي و به‌موقع دولت درباره ابعاد مختلف شيوع اين بيماري، به ويژه در زمينه پيشگيري و مبارزه با آن بود. صرف‌نظر از تبعات عدم اطلاع‌رساني كافي و به‌موقع، شيوع بيماري كرونا موجب شد تا حق بر اطلاعات در حوزه سلامت بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد. بر اين اساس، شهروندان از اين حق بنيادين برخوردار هستند كه اطلاعات دقيقي در مورد بيماري‌ها، ويروس‌ها و ساير عواملي كه سلامت آنها را در معرض تهديد قرار مي‌دهد دريافت كنند. در مقابل، نهادهاي عمومي مرتبط نيز مكلف به رعايت اين حق بوده و در صورت عدم توجه، داراي مسئوليت خواهند بود. از اين رو، پژوهش حاضر تلاش مي‌كند تا حق بر اطلاعات در حوزه سلامت را به عنوان يك حق بنيادين بشري شناسايي كند. در اين راستا، با روش توصيفي و تحليلي تلاش ميكنيم ضمن بررسي و تحليل حق بر سلامت و حق بر اطلاعات در حوزه اطلاعرساني پيش يني و پسيني به اين پرسش اصلي پاسخ دهيم كه آيا نهادهاي عمومي مرتبط نيز مكلف به رعايت اين حق هستند؟ در پاسخ ميتوان گفت كه حق بر اطلاعات در حوزه سلامت به عنوان يك حق بنيادين ميتواند زمينه ساز مسئوليت فريني براي دولت شود و ا گر نقصي در اين باره در نظام حقوقي وجود دارد، بايد به سمت شناسايي چنين مسئوليت هايي حركت كرد.