تحليل واكنش بازده سهام به مدلهاي اندازه گيري گشتاورهاي ريسك غير سيستماتيك با نقش همزمان محدوديت آربيتراژ و توجهات محدود سرمايه گذاران

ميانگين و واريانس بازده سهام به تنهايي براي توصيف توزيع بازده كافي نمي باشد. بنا به اعتقاد ماركويتز، توجه به گشتاورهاي بالاتر نظير چولگي و كشيدگي به عنوان شاخص ريسك به جاي واريانس، نتايج دقيق تري دارد. لذا با توجه به تضادهاي مطالعاتي بررسي واكنش بازده سهام به مدلهاي اندازه گيري گشتاورهاي ريسك غير سيستماتيك قابل توجه بود. بدين منظور از بين شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر اساس روش حذف سيستماتيك تعداد 152 شركت به عنوان نمونه آماري (در قلمرو زماني سالهاي بين 1391 تا 1398) انتخاب شد. نتايج نشان داد با افزايش گشتاورهاي ريسك غيرسيستماتيك محاسبه شده با مدل قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي و مدل پنج عاملي فاما و فرنچ، بازده آتي سهام كاهش مي يابد؛ اين نتايج در راستاي مفاهيم تئوري كارايي بازار سرمايه قابل توجيه است؛ ديگر نتايج نشان داد تاثير گشتاورهاي ريسك غيرسيستماتيك بر بازده آتي سهام با تعامل همزمان بين توجهات محدود سهامداران و محدوديت هاي آربيتراژ تشديد مي شود؛ اين نتايج بر اساس مفاهيم تئوري عدم تقارن اطلاعات و تئوري توجه محدود مي باشد؛ كه سرمايه گذاران به دليل اولويت هاي غيرمنطقي براي سهام با چولگي مثبت ريسك پذير هستند. اين امر منجر مي شود تا شركتها با ريسك بيشتري در خصوص كاهش آتي قيمت سهام رو به رو باشند. وقتي بي توجهي سرمايه گذاران نهادي به مديران با افزايش محدوديت هاي آربيتراژ همزمان شود، اين اثر تشديد مي شود و مديران از طريق مديريت سود، بر بازده سهام تاثير گذار مي شوند. تتايج كسب شده، با مستندات اشاره شده در چارچوب نظري پژوهش و ادبيات مالي مطابقت دارد.